Αμεση ανάλυση: Κακοί οι οιωνοί για την Ευρώπη

Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Ή πιο ωμά, είναι από κακοί ως χείριστοι και όχι μόνο και αποκλειστικά στην Ελλάδα, η οποία φυσικά συνεχίζει να βουλιάζει παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της κυβέρνησης Συρανέλ να περάσει στο εσωτερικό το μήνυμα ότι έφερε το ... φως το αληθινό. Δυστυχώς τα πράγματα στο διεθνές περιβάλλον χειροτερεύουν ραγδαία και φυσικά οι συνέπειες θα επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο τη χώρα μας, διαψεύδοντας όλους όσους (πολιτικούς, πολίτες και μήντια) νομίζουν ότι μπορεί να πορεύεται μόνη της στον πλανήτη, στο πλαίσιο πάντα της περιβόητης και μοναδικής «ελληνικής πραγματικότητας».

Μία ματιά στα γεγονότα και τις εξελίξεις δικαιώνουν τους απαισιόδοξους και κυρίως εκείνους που επιμένουν ότι ο κόσμος θα χρειαστεί σύντομα μία «επανέναρξη» (reset). Η αμυδρή ελπίδα είναι ότι αυτή η επανέναρξη δεν θα είναι το αποτέλεσμα μίας καταστροφής μεγάλης κλίμακας. Προς το παρόν πάντως το Brexit κερδίζει πόντους τουλάχιστον στις δημοσκοπήσεις και απειλεί σοβαρά το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν οι κάλπες επαληθεύσουν το κλίμα που διαγράφεται. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια τι θα συμβεί αν οι Βρετανοί -με μεγάλη ευθύνη του Κάμερον -  αποφασίσουν να ακολουθήσουν πάλι έναν εντελώς δικό τους δρόμο. Το βέβαιο σε αυτή την περίπτωση είναι ότι στις 24 Ιουνίου, οι προοπτικές της Ευρώπης θα αλλάξουν δραματικά. Αλλά ακόμη και αν η Βρετανία παραμείνει διχασμένη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές.Αν όμως το Brexit είναι κυοφορούμενο ακόμη πρόβλημα για την Ευρώπη, ο ακραίος ισλαμισμός, σε συνδυασμό με το προσφυγικό  τον εθνολαϊκισμό και τον ρατσισμό είναι σοβαρότατα θέματα που ήδη βρίσκονται σε διαδικασία κλιμάκωσης. Η σφαγή στο Ορλάντο και η δολοφονία του ζεύγους των αστυνομικών στο Παρίσι από ισλαμιστές (στις ΗΠΑ είναι εμφανής η προσπάθεια να μην χαρακτηρισθεί η σφαγή τρομοκρατικό κτύπημα για ευνόητους λόγους ) αποδεικνύουν ότι η Δύση και ιδιαίτερα η Ευρώπη βρίσκεται ήδη σε ακήρυχτη εμπόλεμη κατάσταση με ακραίους μουσουλμάνους, είτε το παραδέχεται, είτε όχι. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, καθώς τρέφει  τον λαϊκισμό που εκπροσωπούν πρόσωπα όπως ο Τραμπ στις ΗΠΑ, η Λεπέν στη Γαλλία και ακροδεξιά κομματικά σχήματα σε άλλες χώρες (Πολωνία, Αυστρία, Ουγγαρία κλπ.)  και μπορεί να πάρει τη μορφή θρησκευτικού πολέμου (όπως επιδιώκουν ασφαλώς οι ακραίοι ισλαμιστές) ή έστω μεγάλης θρησκευτικής έντασης. Όσα συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, την Βόρεια και όχι μόνο, Αφρική, στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν, έως και στις Φιλιππίνες και την Ινδονησία, το μαρτυρούν

Σοβαρή πηγή ανησυχίας αποτελούν επίσης οι σχέσεις Δύσης - Ευρώπης - Ρωσίας. Είναι φανερό ότι διαμορφώνεται ένα νέο ψυχροπολεμικό τείχος μεταξύ Δύσης - Ευρώπης και Ρωσίας. Οι απόπειρες από μετριοπαθείς αμερικανικές και ευρωπαϊκές δυνάμεις για αποκλιμάκωση της έντασης προσκρούουν στα αδιάλλακτα κέντρα αποφάσεων στις ΗΠΑ και σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουκρανία και οι Βαλτικές που έχουν βαλθεί να σύρουν την Ευρώπη σε αντιπαράθεση, ακόμη και θερμή με τη Μόσχα. Από την άλλη πλευρά, ο Πούτιν επίσης καλλιεργεί έναν ιδιότυπο εθνικισμό αναμεμειγμένο με την Ορθοδοξία, που βαθμιαία αποκτά δική του δυναμική. Οι πρόσφατες συγκρούσεις Ρώσων και Αγγλων χούλιγκανς σε γαλλικό έδαφος δεν προμηνύουν τίποτα καλό.

Αν προστεθεί το απρόβλεπτο καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία και οι τυχοδιωκτισμοί στους οποίους καταφεύγει στις εξωτερικές σχέσεις του, μεταξύ άλλων, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Σε αυτή τη συγκυρία η Ευρώπη είναι περικυκλωμένη από εστίες ανάφλεξης και στο εσωτερικό της αντιμετωπίζει περίπλοκα δεδομένα εξαιτίας της μεταφοράς πλούτου σε άλλες κατευθύνσεις, της πίεσης που ασκείται στη μεσαία τάξη, της γήρανσης του πληθυσμού, της αδυναμίας διατήρησης του κοινωνικού κράτους με το οποίο γαλουχήθηκαν ολόκληρες γενιές μεταπολεμικά και βεβαίως, της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών που πολύ δύσκολα μπορούν να αφομοιωθούν.

Ολα αυτά μαζί μοιάζουν με πυριτιδαποθήκη!


http://www.kathimerini.gr/863733/article/epikairothta/politikh/amesh-analysh-kakoi-oi-oiwnoi-gia-thn-eyrwph