Πάτμος: Το σπήλαιο της Αποκάλυψης και τα μυστικά της αποκατάστασής του

Το νησί της Πάτμου, ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα θρησκευτικού τουρισμού στον κόσμο και με μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς κηρυγμένα από την UNESCO τη Χώρα, τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης, έχει έναν επιπλέον λόγο να καμαρώνει: Την αποκατάσταση του Σπηλαίου...

όπου ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο αγαπημένος μαθητής του Ιησού, εξόριστος το 95 μ.Χ., οραματίστηκε και συνέγραψε το ιερό αποκαλυπτικό κείμενο, καθώς και εκκλησιών και άλλων κτισμάτων, που μαζί με το σπήλαιο αποτελούν μέρος ενός ενιαίου συγκροτήματος.

«Στόχος ήταν να αποκαταστήσουμε και να συντηρήσουμε το κτιριακό κομμάτι του συγκροτήματος. Υπήρχε ένα πρόγραμμα που έπρεπε να ακολουθήσουμε, το οποίο στην πορεία ανατράπηκε γι’ αυτό έγινε μια προσαύξηση του προϋπολογισμού, καθώς στην πραγματικότητα αποκαλύφθηκαν άλλου είδους πράγματα από αυτά που περιμέναμε», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Παναγιώτης Χατζηιωάννου, αρχιτέκτονας, που ασχολήθηκε με την επίβλεψη και την εκτέλεση των εργασιών. Και εξηγεί:

«Είναι εντυπωσιακό ότι καθαρίζοντας το κτίριο ανακαλύψαμε πάρα πολλές οικοδομικές φάσεις. Δηλαδή, βρήκαμε παράθυρα, πόρτες, άγνωστες κρύπτες τις οποίες είχαν κλείσει για λόγους που ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει, μια κατάσταση τόσο σύνθετη και περίπλοκη που δύσκολα προσδιορίζεις χρονολογικά την εξέλιξή της. Το σίγουρο πάντως είναι ότι υπήρξε μια διαδικασία προσθετική, κάτι που συνηθίζεται κατά κανόνα. Όμως, εδώ ήταν ίσως λίγο πιο παράξενη, με την έννοια ότι διασώθηκαν αρκετά πράγματα επειδή τα κάλυπταν με τον σοβά τον οποίον όταν αφαιρούσες ανακάλυπτες από κάτω όλη αυτή την ιστορία», συμπληρώνει.Το έργο είχε ως φορέα υλοποίησης την Εφορεία Αρχαιοτήτων (ΕΦΑ) Δωδεκανήσου, με προϊσταμένη τη Μαρία Μιχαηλίδου.



Υλοποιήθηκε με κονδύλια του ΕΣΠΑ από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, με περιφερειάρχη τον Γιώργο Χατζημάρκου, και παραδόθηκε στον φορέα διαχείρισης που είναι η Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου. «Η δυσκολία ήταν ότι έπρεπε να φτιάξουμε σκαλωσιές και να αποκαταστήσουμε έναν χώρο που τον επισκέπτονται χιλιάδες προσκυνητές και τουρίστες, διατηρώντας ταυτόχρονα τον λατρευτικό και τον προσκυνηματικό χαρακτήρα του. Να είναι δηλαδή και επισκέψιμο μνημείο και εργοτάξιο για κάποιο χρονικό διάστημα», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αρχαιολόγος της ΕΦΑ Δωδεκανήσου, Ντίνα Κεφαλά, αναφερόμενη στις εργασίες που διήρκεσαν από το 2011 ως το 2016.

Παράλληλα, τόσο η ίδια όσο και ο κ. Χατζηιωάννου τονίζουν το στοίχημα που μένει να κερδηθεί: «Το ζητούμενο είναι τώρα, αποδίδοντάς το στο Μοναστήρι, να δοθούν και οι κατάλληλες χρήσεις στο μνημείο. Δηλαδή, ένα τμήμα που ήταν παλιά σχολή μουσικής να γίνει και σήμερα σχολή βυζαντινής μουσικής ή αγιογραφίας, δηλαδή να υπάρχει και χρήση κοινής ωφελείας. Αυτό θα είναι και το πιο ενδιαφέρον, δηλαδή ένας αποκατεστημένος χώρος να αποκτήσει και τη χρήση του», σημείωσε η κ. Κεφαλά.

«Με την αποκατάσταση και συντήρηση του συγκροτήματος, σκοπός ήταν κάποιοι χώροι να χρησιμοποιηθούν πάλι για εκπαιδευτικούς λόγους. Σε αυτό βοηθάει και το πώς έχει διαμορφωθεί εσωτερικά το συγκρότημα: Μια σκάλα που οδηγεί στο σπήλαιο χωρίζει εσωτερικά σε δυο το σύνολο του συγκροτήματος, συνεπώς το ένα τμήμα μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητα από το άλλο. Δηλαδή, το εκπαιδευτικό κομμάτι μπορεί να έχει δική του είσοδο και έξοδο και, ταυτόχρονα, το τμήμα που έχει να κάνει με τη μοναστική δραστηριότητα να λειτουργεί χωρίς να ενοχλεί τους μοναχούς», τονίζει ο κ. Χατζηιωάννου.

Το αρχιτεκτονικό συγκρότημα της Αποκάλυψης αποτελεί ένα ιδιαιτέρως σύνθετο και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα προσθετικής αρχιτεκτονικής και απαρτίζεται από ένα σύνολο κλειστών χώρων, παρεκκλησίων και κελιών, σε πέντε στάθμες που ανήκουν σε τέσσερα επιμέρους κτήρια, διαφορετικής χρονολόγησης. Το Σπήλαιο της Αποκάλυψης βρίσκεται στη βόρεια κλιτύ του λόφου ανάμεσα στο λιμάνι της Σκάλας και τον μεσαιωνικό οικισμό της Χώρας. Για τη διαμόρφωση και την ανάδειξη του χώρου φαίνεται ότι φρόντισαν οι μοναχοί της μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, που ιδρύθηκε το 1088 από τον όσιο Χριστόδουλο τον Λατρηνό, όταν ο βυζαντινός αυτοκράτορας Αλέξιος Α΄ Κομνηνός του παραχώρησε την Πάτμο. Στις αρχές του 12ου αιώνα το εσωτερικό του Σπηλαίου διακοσμήθηκε με τοιχογραφίες, ενώ στις πρώτες δεκαετίες του 17ου αιώνα, ανοικοδομήθηκε το παρεκκλήσιο της Αγίας Άννας, στο ξυλόγλυπτο τέμπλο του οποίου αναφέρονται τα ονόματα των κτητόρων, Παρθενίου Παγκώστα και Γερμανού.

Το 1713, στην ανατολική πλευρά του συγκροτήματος, εγκατέστησε τη σχολή του ο διδάσκαλος Μακάριος Καλογεράς και δημιούργησε το Ένδον της Αποκαλύψεως Φροντιστήριον, την περίφημη Πατμιάδα Σχολή. Ο Μακάριος Καλογεράς έχτισε αίθουσες διδασκαλίας και κελιά, μεριμνώντας για τη φιλοξενία και την καθημερινότητα των σπουδαστών. Στα τέλη του 18ου αιώνα κατασκευάστηκε η λεγόμενη αίθουσα υποδοχής ή Διευθυντήριο, ένα ανεξάρτητο κτήριο απέναντι από το ναΰδριο του Αγίου Αρτεμίου, ενώ γύρω στο 1900 υψώθηκε στα βόρεια του συγκροτήματος η τριώροφη πτέρυγα του Ιεροσπουδαστηρίου της Αποκαλύψεως, με τη φροντίδα του τότε σχολάρχη της Πατμιάδας, Αλέξαδρου Δηλανά.

Σημειώνεται ότι τον δρόμο της αποκατάστασής αναμένεται να πάρει και η Μονή του Αγίου Ιωάννη Θεολόγου, που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου (σε άλλο σημείο δηλαδή από το συγκρότημα του Σπηλαίου της Αποκάλυψης) και περιβάλλεται από ακανόνιστο ορθογώνιο αμυντικό περίβολο (11ος-17ος αι). Σύμφωνα με πληροφορίες της ΕΦΑ Δωδεκανήσου, υπάρχει εγκεκριμένη αρχιτεκτονική μελέτη για ένα πολύ μικρό μέρος της αποκατάστασης του συγκροτήματος (ολόκληρο θα απαιτούσε πολλά εκατομμύρια ευρώ), που αφορά την προστασία του από την υγρασία και τα όμβρια. Το έργο πρόκειται να προταθεί για χρηματοδότηση από κονδύλια του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης αποκλειστικά για μνημεία της UNESCO, όταν και αν ανοίξει η πρόσκληση.

Πηγή: ΑΠΕ ΜΠΕ

Read More

Τέσσερις ιστορίες με «εργαζόμενους φτωχούς»

«€4 την ώρα,  ενώ πληρώνω και το μηχανάκι»

«Ημουν φοιτητής σε σχολή μηχανικών αυτοκινήτων, δουλεύω όμως ντελίβερι εδώ και 13 χρόνια, 36 ώρες την εβδομάδα -συνήθως σε βάρδιες εκτός κανονικού ωραρίου. Παίρνω 4 ευρώ την ώρα, αλλά πληρώνω από την τσέπη μου τη βενζίνη και τα σέρβις για το μηχανάκι. Και δεν έχω ασφάλιση. Το αφεντικό μου πληρώνει μόνο ένα μέρος της ασφαλιστικής εισφοράς. Και με όλα αυτά, όμως, είμαι από τους τυχερούς. Δεν είμαι αναγκασμένος να δουλεύω “μαύρα” όπως κάνουν τρεις στους τέσσερις από τους συναδέλφους που δουλεύουν κούριερ. Αλλά ζω μόνος και δεν έχω καμία τύχη να κάνω οικογένεια. Τα λεφτά που παίρνω φτάνουν μόνο για τα απολύτως απαραίτητα».

Στελλίνα Αντωνίου
24 ετών, μπαργούμαν στο ΚΘΒΕ Πώς ζεις με 240 ευρώ τον μήνα

«Εχω σπουδάσει Ελληνική Φιλολογία και Λογοτεχνία, αλλά επί του παρόντος δεν γίνονται προσλήψεις εκπαιδευτικών στα δημόσια σχολεία. Η μόνη δουλειά που κατάφερα να βρω είναι στο εστιατόριο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Παίρνω 240 ευρώ τον μήνα στο χέρι. Εργάζομαι τρεις ημέρες την εβδομάδα, πολλές φορές έως και 12 ώρες. Συγκατοικώ με μια φίλη μου. Είναι 22 ετών και ο μισθός της είναι περίπου ίδιος με τον δικό μου. Τα χρήματα μάς φτάνουν ίσα-ίσα για να αγοράζουμε τρόφιμα και να μοιραζόμαστε ένα πακέτο τσιγάρα. Οταν έχουμε λεφτά εξοφλούμε τους λογαριασμούς μας, πάντα όμως η προτεραιότητά μας είναι να πληρώνουμε για τη θέρμανση. Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα δεν έχουμε πλέον δικαιώματα, κάποιος είναι ευχαριστημένος ακόμη και εάν παίρνει ψίχουλα. Ξεκινάς με θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης όσο είσαι φοιτητής, για το χαρτζιλίκι. Και ξαφνικά, μια μέρα συνειδητοποιείς ότι αυτή είναι η δουλειά μου, η ύπαρξή μου».

Γιώργος Γεωργιάδης
27 ετών, καθηγητής Αγγλικών στον ιδιωτικό τομέαΔουλειά για 7 μήνες χωρίς ασφάλιση

«Εργάζομαι 25 ώρες την εβδομάδα, αλλά επισήμως φαίνεται ότι ο εργοδότης μου με πληρώνει μόνο για 15 προκειμένου να γλιτώνει τις ασφαλιστικές εισφορές και να μην είναι υποχρεωμένος να με αντιμετωπίζει ως εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης. Η αμοιβή μου είναι 500 ευρώ τον μήνα, αλλά μόνο για 9 από τους 12 μήνες του χρόνου. Οπότε στην πραγματικότητα παίρνω 375 ευρώ τον μήνα. Νιώθω τριπλά χαμένος: δεν έχω πλήρη ασφάλιση, δεν παίρνω υπερωρίες ή επιπλέον αμοιβή όταν δουλεύω αργίες και δεν θα πάρω καν ολόκληρο το επίδομα ανεργίας εάν χάσω τη δουλειά μου. Μένω με την αδελφή μου που είναι δασκάλα σε δημόσιο σχολείο. Πολλές φορές δεν έχουμε λεφτά για να βγάλουμε τον μήνα - αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα. Από τους φίλους που έχω από το πανεπιστήμιο μόνο οι τρεις στους δέκα έχουν βρει μόνιμη δουλειά ως καθηγητές. Οι τρεις έφυγαν από την Ελλάδα και οι άλλοι παλεύουν να τα βγάλουν πέρα κάνοντας άσχετες δουλειές».

Μάρκος Καρύδης 30 ετών,
 υπάλληλος σε φαστ φουντ«Μένω ακόμη με τη μητέρα μου»
«Είμαι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ αλλά δεν βρήκα δουλειά ως γυμναστής. Οι συνθήκες δουλειάς στα φαστ φουντ είναι άθλιες. Οι μισοί από τους συναδέλφους μου αναγκάζονται να δουλεύουν ανασφάλιστοι. Ενα φεγγάρι είχαμε στο μαγαζί δίδυμα αδέλφια και το αφεντικό ασφάλιζε μόνο τον έναν από τους δύο. Δουλεύω 40 ώρες την εβδομάδα και παίρνω 490 ευρώ τον μήνα. Δεν μου πληρώνουν υπερωρίες, ούτε κάτι επιπλέον αν δουλέψω Χριστούγεννα ή αργίες. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων είναι ακόμη πιο άγρια σε μικρές επιχειρήσεις. Μας παρακολουθούν διαρκώς με κάμερες. Μένω ακόμη με τη μητέρα μου γιατί δεν υπάρχει καμία περίπτωση με τον μισθό μου να νοικιάσω δικό μου διαμέρισμα. Μαζί με τη μαμά μου με το ζόρι καταφέρνουμε να πληρώσουμε τις δόσεις του στεγαστικού δανείου για το σπίτι. Τα λεφτά σπάνια μας φτάνουν για περισσότερο από τις πρώτες δύο εβδομάδες του μήνα».http://www.protothema.gr/greece/article/730872/i-genia-ton-300-euro/

Read More

Honda: Το «παπί» με τα 100 εκατ. πωλήσεις

Ποιος, αλήθεια, δεν γνωρίζει τι είναι το «παπί» στα δίκυκλα; Το δημοφιλές προσιτό εργαλείο της καθημερινότητας στα προβληματικά από κίνηση αστικά κέντρα, όπως τα δικά μας, έχει δημιουργήσει μια αναγνωρίσιμη εικόνα σε όλο τον κόσμο. Βεβαίως, το original είναι Honda, παρότι όλοι σχεδόν οι κατασκευαστές το έχουν αντιγράψει με τα χρόνια.

Η Honda Motor Co., Ltd. ανακοίνωσε ότι οι συνολικές παγκόσμιες πωλήσεις της σειράς Super Cub, του γνήσιου «παπιού», έφθασαν τα 100 εκατομμύρια. Για να τιμήσει το γεγονός, η εταιρεία οργάνωσε ειδική τελετή την οποία παρακολούθησε ο πρόεδρος και CEO Τακαχίρο Χατσίγκο στο εργοστάσιο του Κουμαμότο στην Ιαπωνία, όπου παράγεται το Super Cub.

Η μαζική παραγωγή της πρώτης γενιάς Super Cub C100 ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1958 στο εργοστάσιο του Γιαμάτο, βόρεια του Τόκιο. Η άμεση επιτυχία των πωλήσεων ήταν αποτέλεσμα αρκετών χαρακτηριστικών, όπως: η αντοχή και απόδοση του ισχυρού τετράχρονου κινητήρα 50cc (σε αντίθεση με τους δίχρονους κινητήρες που ήταν η τάση της εποχής), η μοναδική σχεδίαση με χαμηλό πλαίσιο τύπου ραχοκοκαλιάς, ο φυγοκεντρικός συμπλέκτης χωρίς μανέτα και η μεγάλη προστατευτική ποδιά. Αν και στην πορεία υπήρξαν πολλές βελτιώσεις, η βασική φιλοσοφία του «παπιού» παρέμεινε ίδια από τότε που παρουσιάστηκε η πρώτη γενιά Super Cub, με το μοναδικό του στιλ να συνεχίζεται μέχρι τα σημερινά μοντέλα. Τόσο εμβληματική είναι η σχεδίασή του, ώστε το 2014 το Super Cub έγινε το πρώτο όχημα που καλύπτεται από «τρισδιάστατη» πατέντα στην Ιαπωνία.

Τώρα, η Honda παράγει τα μοντέλα Super Cub σε 16 εργοστάσια σε 15 χώρες σε όλο τον κόσμο. Πωλείται και οδηγείται σε περισσότερες από 160 χώρες.

http://www.naftemporiki.gr/story/1292153/honda-to-papi-me-ta-100-ekat-poliseis

Read More

Τι κάνουν οι Έλληνες με τα ληγμένα φάρμακα;

Θετική συμπεριφορά, όσον αφορά τη διαχείριση του οικιακού φαρμακείου, επιδεικνύει η ελληνική κοινωνία, αλλά σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας, δεν είναι εξοικειωμένη με τη δωρεά φαρμάκων και μεγάλο ποσοστό δεν γνωρίζει τις σωστές πρακτικές διαχείρισης των ληγμένων φαρμάκων, με αποτέλεσμα τη ρύπανση του περιβάλλοντος και την απειλή της δημόσιας υγείας.

Το GIVMED (εφαρμογή που δικτυώνει τους φορείς που έχουν ανάγκες από φάρμακα [κοινωνικά φαρμακεία, ΜΚΟ] με όσους διαθέτουν περισσευούμενα φάρμακα), σε συνεργασία με τους Φαρμακοποιούς του Kόσμου, παρουσίασαν τα αποτελέσματα δύο ερευνών που αφορούσαν τη διαχείριση του φαρμάκου, σε εκδήλωση με θέμα: «Διαχείριση οικιακών φαρμάκων: Ευκαιρίες προς αξιοποίηση».

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ποσοτικής έρευνας που αφορούσε θέματα σχετικά με τις πρακτικές διαχείρισης των ληγμένων φαρμάκων και τη δωρεά μη ληγμένων από την κοινωνία, το 83% δηλώνει ότι γνωρίζει πολύ καλά τι φάρμακα φυλάσσει στο σπίτι του και το 70% ελέγχει το οικιακό φαρμακείο πιο συχνά από μία φορά το τρίμηνο.

Ωστόσο, πολύ μικρό ποσοστό γνωρίζει τις σωστές πρακτικές διαχείρισης των ληγμένων φαρμάκων, καθώς το 37% πετάει τα ληγμένα φάρμακα στα σκουπίδια ή στην τουαλέτα και το 50% δεν γνωρίζουν ποια είναι η χρήση των πράσινων κάδων των φαρμακείων.

Η ελληνική κοινωνία διαφαίνεται ότι δεν είναι αρκετά εξοικειωμένη με τη δωρεά φαρμάκων, αν και μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι ευαισθητοποιημένο και έχει τη διάθεση να στηρίξει συνανθρώπους του που έχουν ανάγκη. Ειδικότερα, το 28% δώρισε φάρμακα τους τελευταίους 12 μήνες, 4% αγοράζει φάρμακα για να τα δωρίσει και 28% δεν δωρίζει επειδή δεν γνωρίζει που να τα δωρίσει.

Η ποιοτική έρευνα σε 35 κοινωφελείς φορείς, αφορούσε την χαρτογράφηση των λειτουργικών πρακτικών των κοινωφελών φορέων που διαχειρίζονται δωρεές φαρμάκων. Η κεντρική αποτίμηση είναι ότι παρά τα προβλήματα, καλύπτουν σημαντικό όγκο φαρμακευτικών ελλείψεων των συνανθρώπων μας που στρέφονται σε αυτούς.
Το 90% έχουν συνεργασία με φαρμακοποιό, το 70% γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τι φάρμακα έχουν, αλλά σε ποσοστό 80% δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το φαρμακευτικό επείγον.

Όπως ανακοινώθηκε, το GIVMED ξεκινάει μια καμπάνια ενημέρωσης του κοινού για τη δυνατότητα που έχει μέσω της νέας ιστοσελίδας givmed.org/signup να δωρίσει, με γρήγορο και αξιόπιστο τρόπο, τα φάρμακα που δεν χρειάζεται σε ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη.

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

https://www.dikaiologitika.gr/eidhseis/ygeia/181657/ti-kanoun-oi-ellines-me-ta-ligmena-farmaka

Read More

Αυτοάνοσα νοσήματα, μια σύγχρονη μάστιγα

Mόνο στις ΗΠΑ σχεδόν 26 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν σήμερα από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα (από διαβήτη τύπου 1, ρευματοειδή αρθρίτιδα, θυρεοειδίτιδα Hashimoto και Graves, ψωρίαση, λεύκη μέχρι λύκο, σκληροδερμία και σκλήρυνση κατά πλάκας – έχουν περιγραφεί περισσότερα από 80 νοσήματα). Πριν από είκοσι χρόνια δεν ξεπερνούσαν τα 9 εκατομμύρια. Αντίστοιχη αύξηση παρατηρείται και στην Ευρώπη. Οι επιστήμονες μιλούν για επιδημία. Στη χώρα μας υπολογίζεται πως περίπου το 5% πάσχει από ένα ή περισσότερα αυτοάνοσα. Και το ποσοστό διαρκώς μεγαλώνει. Τι προκαλεί αυτή την έκρηξη; Ευθύνεται ο σύγχρονος τρόπος ζωής; Υπάρχει πρόληψη; Ζητήσαμε τη βοήθεια δύο διακεκριμένων επιστημόνων για να σχηματίσουμε το προφίλ των αυτοάνοσων νοσημάτων.

Κατ’ αρχάς, τι σημαίνει αυτοανοσία; «Οποιος έχει θετικές αιματολογικές εξετάσεις για τα λεγόμενα “αντιπυρηνικά αντισώματα” ή για άλλα αυτοαντισώματα που υποδηλώνουν την παρουσία αυτοανοσίας δεν ασθενεί απαραιτήτως, άρα δεν χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση και θεραπεία. Ανω του 10% των γυναικών και 5-10% των ανδρών έχουν γεννηθεί με αυτοανοσία, με ιδιαιτερότητα δηλαδή του ανοσολογικού (ή αμυντικού) τους συστήματος, ωστόσο δεν είναι όλοι ασθενείς.

Ο μηχανισμός

Τι σημαίνει αυτή η ιδιαιτερότητα; Το φυσιολογικό ανοσολογικό σύστημα που είναι προορισμένο να μας προστατεύει από εχθρούς, εξωτερικούς και εσωτερικούς, δεν αντιδρά ποτέ εναντίον του εαυτού του, έχει αυτό που ονομάζεται ανοσολογική ανοχή, έχει το “γνώθι σαυτόν”. Αντιδρά μόνο εναντίον των... εισβολέων που έρχονται από το περιβάλλον και μας απειλούν (μικρόβια, ιοί, αλλεργιογόνα μέχρι ρινίσματα σιδήρου), ή από μέσα μας (όπως ο παραλλαγμένος εαυτός μας, ο καρκίνος, που προκύπτει από τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό των νεοπλασματικών κυττάρων)», εξηγεί ο καθηγητής Πέτρος Σφηκάκης, πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και διευθυντής της Α΄ Προπαιδευτικής Κλινικής & Μονάδας Ρευματολογίας στο Νοσοκομείο «Λαϊκό».

«Στους ανθρώπους που έχουν αυτοανοσία, όμως, το ανοσολογικό σύστημα χάνει το “γνώθι σαυτόν”, σταματά δηλαδή να αναγνωρίζει ένα ή περισσότερα από τα φυσιολογικά συστατικά του οργανισμού ως “εαυτό” και αναπτύσσει διάφορους μηχανισμούς (ένας είναι τα αυτοαντισώματα) που εάν επιτεθούν στον εαυτό μας προκύπτουν τα αυτοάνοσα νοσήματα. Ευτυχώς, μόνο κάποιοι από τους μηχανισμούς του ανοσολογικού (όχι όλοι), χάνουν το “γνώθι σαυτόν” και ευτυχώς οι υπόλοιποι τους κρατούν σε αδράνεια. Ετσι, δεν προκύπτει νόσημα. Οταν, όμως, οι ισορροπίες διαταραχθούν και οι μηχανισμοί αυτοί ενεργοποιηθούν, αρχίζουν η φλεγμονή και η κλινική συμπτωματολογία των αυτοάνοσων νοσημάτων», συνεχίζει ο κ. Σφηκάκης.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα χωρίζονται σε οργανοειδικά (ένα όργανο, ένας ιστός προσβάλλεται), όπως η θυρεοειδίτιδα Hashimoto, o σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1, η λεύκη, και σε συστηματικά (προσβάλλονται δύο ιστοί ή και περισσότεροι), όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, ο λύκος, το σκληρόδερμα. «Σπάνια είναι “ορφανά”. Δηλαδή δεν εμφανίζεται μόνο ένα. Οταν είναι πάνω από δύο, συνήθως το ένα αφορά τις αρθρώσεις», διευκρινίζει ο καθηγητής Σφηκάκης. Η παθογένεια αυτών των νοσημάτων δυστυχώς παραμένει σκοτεινή, αν και οι επιστήμονες με σιγουριά μιλούν για κάποιους επιβαρυντικούς παράγοντες που –με δεδομένο το υπόβαθρο της προδιάθεσης– ευθύνονται για την πυροδότησή τους. «Το κάπνισμα είναι μακράν το πρώτο», τονίζει ο κ. Σφηκάκης.

«Δρα κατευθείαν στο ανοσολογικό σύστημα, αλλάζει σημαντικές διεργασίες του και προκαλεί απώλεια της ανοσολογικής ανοχής. Τα οιστρογόνα θεωρούνται παράγοντες πυροδότησης για κάποιες μορφές αυτοανοσίας. Οπως και (σπάνια) κάποια φάρμακα. Η υπερβολική έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία επίσης ενοχοποιείται. Αλλά πάντα πρέπει να υπάρχει το υπόστρωμα της γενετικής προδιάθεσης. Κανόνας δεν υπάρχει, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά. Ο μόνος κανόνας –ποτέ δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω– αφορά το κάπνισμα».

«Προτιμούν» τις γυναίκες

Είναι γεγονός ότι τα αυτοάνοσα «προτιμούν» τις γυναίκες. «Ειδικά στην αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, που πλέον έχει πάρει διεθνώς διαστάσεις επιδημίας, η σχέση γυναικών-ανδρών είναι 10 προς 1· εκεί φαίνεται ότι τα οιστρογόνα παίζουν σημαντικό ρόλο», λέει ο καθηγητής Ενδοκρινολογίας στο γερμανικό πανεπιστήμιο της Ουλμ Λεωνίδας Ντούντας, της Μονάδας Ενδοκρινολογίας, Διαβήτη και Μεταβολισμού του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και αυτές οι παθήσεις πυροδοτούνται –πάνω σε γενετικό, πάντα, υπόβαθρο– από περιβαλλοντικούς παράγοντες.

«Η αυξημένη πρόσληψη ιωδίου μέσω των τροφών, η διατροφή γενικότερα, και το στρες είναι οι κυριότεροι», τονίζει. Ειδικά όσον αφορά το ιώδιο, ένοχος είναι το αλάτι! «Για να καταπολεμηθεί η ιωδιοπενία που υπήρχε παλαιότερα στην ηπειρωτική Ελλάδα και οδηγούσε σε πολλά περιστατικά βρογχοκήλης, ιωδιοποιήθηκε το αλάτι. Και το ιώδιο είναι σαν τον θεό Ιανό, έχει δύο πρόσωπα. Στη σωστή δοσολογία είναι απολύτως απαραίτητο και ωφέλιμο για τον οργανισμό μας. Οταν είναι λιγότερο ή περισσότερο από όσο χρειαζόμαστε, αρχίζουν τα προβλήματα. Ας μην ξεχνάμε ότι η πρόσληψή του δεν γίνεται μόνο μέσω των τροφών. Βρίσκεται κρυμμένο σε πολλά φάρμακα, ακόμα και σε οδοντόκρεμες! Γι’ αυτό και οι ενδοκρινολόγοι εντάσσουμε ολοένα και περισσότερο τη διατροφή στην αγωγή για την αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα. Ο κανόνας είναι: όχι πολλά λιπαρά, ελάχιστο κρέας, δραστικός περιορισμός ζάχαρης και προϊόντων από λευκό αλεύρι, κατανάλωση πολλών λαχανικών και ψαριών. Ψευδάργυρος, σίδηρος, σελήνιο, βιταμίνη D και ιώδιο είναι απαραίτητα για να λειτουργήσει σωστά ο θυρεοειδής. Χωρίς αυτά –αν δεν υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες και αν δεν απορροφούν– το οικοδόμημα αρχίζει να καταρρέει», εξηγεί ο κ. Ντούντας.

Πρόληψη δεν υπάρχει. «Ακόμα κι αν ξέρεις ότι θα εμφανίσεις κάποιο αυτοάνοσο νόσημα σε έναν μήνα, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αποτρέψεις. Η έγκαιρη διάγνωση όμως είναι πολύτιμη για να καταφέρουμε να το “κοιμήσουμε”, να επιβραδύνουμε την εξέλιξή του», επισημαίνει ο Πέτρος Σφηκάκης. Οσο για τις θεραπείες, είναι ποικίλες και εξαρτώνται, κάθε φορά, από τη φύση του νοσήματος. «Ειδικά στον τομέα της Ρευματολογίας, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει τεράστια πρόοδος στην κατανόηση της παθογένειας – άρα και στη θεραπεία της χρόνιας φλεγμονής», συνεχίζει.

Τα αντισώματα

«Χάρη στις βιολογικές θεραπείες σήμερα εξασφαλίζεται ύφεση στη συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με ψωρίαση, ρευματοειδή και ψωριασική αρθρίτιδα. Οι βιολογικές θεραπείες (που δεν είναι χημικές ενώσεις αλλά αντισώματα παρασκευασμένα στο εργαστήριο) έχουν στοχευμένη δράση: αδρανοποιούν συγκεκριμένες ουσίες οι οποίες είναι κεντρικοί “παίκτες” στον φαύλο κύκλο της φλεγμονής. Για να δημιουργηθεί μια φλεγμονή δεν αρκεί μια ουσία, χρειάζονται χιλιάδες – σαν μια μεγάλη ορχήστρα. Αν πυροβολήσεις τον μαέστρο, το κοντσέρτο δεν μπορεί να συνεχιστεί». Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται τελευταία για εναλλακτικές θεραπείες που δήθεν βοηθούν στην αντιμετώπιση πολλών αυτοάνοσων νοσημάτων, ο πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ είναι σαφής: «Δυστυχώς, καμιά εναλλακτική θεραπεία δεν έχει την παραμικρή επίδραση σε κανένα αυτοάνοσο νόσημα. Ας σταματήσει αυτή η επικίνδυνη ιδεοληψία».

Read More

Η γυναίκα που κάνει τα Apache να πυροβολούν!

«Ειδικότητα τεχνίτης ηλεκτρονικών, ηλεκτρολογικών και οπλικών συστημάτων του επιθετικού ελικοπτέρου Απάτσι Δέλτα». Μέχρι εκεί. Κοφτά, γρήγορα. Βλέμμα σταθερό, έξυπνο, αποφασιστικό, ματιά που “γυαλίζει” συνοδεύει την απάντηση της νεαρής επαγγελματία στην ερώτηση. Η επιλοχίας Αεροπορίας Στρατού Όλγα Τσακνάκη, δεν βρέθηκε τυχαία να εργάζεται σε έναν χώρο που θεωρείται ανδροκρατούμενος.

Σκληρή δουλειά, προγραμματισμός και επιμονή βρίσκονται πίσω από μια τέτοια ξεχωριστή επιλογή καριέρας. «Το είχα σκεφτεί πολλές φορές και όταν ήρθε η στιγμή να επιλέξω την ειδικότητά μου το έκανα και δεν το μετάνιωσα ούτε στιγμή. Αυτό που συνέβη δεν ήταν τύχη, πιστεύω ότι ο καθένας πηγαίνει εκεί που πρέπει να είναι και ναι, πιστεύω ότι η θέση μου είναι εδώ ακριβώς που βρίσκομαι» λέει, μιλώντας στο περιοδικό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ”.Η επιλοχίας της Αεροπορίας Στρατού δεν είχε μια πορεία πολύ διαφορετική από κάθε άλλο μαθητή. Και μετά ήρθε η απόφαση… Από το σχολείο στις πανελλήνιες εξετάσεις και στα δύσκολα, αφού πλέον εργάζεται πάνω σε ένα από τα πιο πολύπλοκα και απαιτητικά κατασκευάσματα, ένα πανάκριβο επιθετικό ελικόπτερο της Αεροπορίας Στρατού της Ελλάδας. «Κατατάχθηκα στη Σχολή Μόνιμων Υπαξιωματικών το 2012, αποφοίτησα το 2014 ως μόνιμη λοχίας Αεροπορίας Στρατού, μετά ήρθα στη βάση του Στεφανοβίκειου, όπου ήρθε η στιγμή να πάρω την ειδικότητά μου, να εκπαιδευτώ πάνω σ’ αυτήν. Η εκπαίδευση έγινε στις ΗΠΑ, επέστρεψα τον Νοέμβριο του 2016 και από τότε εργάζομαι πάνω στα συγκεκριμένο επιθετικό ελικόπτερο» λέει.

«Αυτό που κάνουμε είναι λειτούργημα, δεν είναι δουλειά, αφού ο σκοπός είναι η υπεράσπιση της πατρίδας και της σημαίας μας, οπότε αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε όλοι πολύ υπερήφανοι» λέει η ψύχραιμη Όλγα.

«Είναι λίγο περίεργο να ακούνε σε μια συζήτηση ότι μία γυναίκα είναι τεχνικός και μάλιστα σε ένα επιθετικό ελικόπτερο, όμως επειδή η ευθύνη είναι μεγάλη και οι υποχρεώσεις πολλές, αυτό σε κάνει να είσαι πιο συνειδητοποιημένος ως άνθρωπος και στη ζωή σου και στο επάγγελμά σου. Η συνεργασία με τους υπόλοιπους συναδέλφους δε, είναι άψογη αφού είμαστε όλοι συνειδητοποιημένοι. Έχουμε έναν κοινό σκοπό, οπότε αυτό αυτομάτως μας κάνει να προσπαθούμε περισσότερο και να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας».

Κάπου εδώ το βλέμμα της “φεύγει”. Έχει “πιάσει” το σκούρο γκρι επιβλητικό ιπτάμενο δημιούργημα, το ελικόπτερο του 2ου Τάγματος Επιθετικών Ελικοπτέρων, που στέκει λίγο πιο πέρα, στο υπόστεγο, περιμένοντας τη νεαρή επιλοχία.

Ίσα που προλάβαμε μια τελευταία ερώτηση: «Τι σκέφτεσαι όταν ξυπνάς το πρωί για να φύγεις για δουλειά Όλγα;».

«Ανυπομονώ», απαντά δίχως δεύτερη σκέψη.

Σωτήρης Κυριακίδης-ΑΠΕ



http://www.militaire.gr/

Read More

Έλληνας από την ηρωική Χιμάρα ο πρώτος πρόεδρος της Αργεντινής και ιδρυτής της Boca Juniors

Έλληνας και μάλιστα Βορειοηπειρώτης από την Χιμάρα, ο πρώτος πρόεδρος της Αργεντινής και ιδρυτής της θρυλικής ποδοσφαιρικής ομάδας Boca Juniors.

Ο πρώτος πρόεδρος της Ενωμένης Αργεντινής Δημοκρατίας, ήταν ένας Έλληνας, ο Βλαδίμηρος (Βαρθολομαίος) Δημητρίου (Μήτρε στην βορειοηπειρωτική > Μίτρε στην ισπανική, 1821-1906), Βορειοηπειρώτης εκ Χιμάρας. Αυτός, μετανάστης 4ης γενεάς, όταν τελείωσε ο 7ετής εμφύλιος με την Μάχη της Σεπέντα (1859), και το Μπ. Άυρες υποτάχθηκε στην Ομοσπονδία, ανήλθε στο υψηλότερο αξίωμα της χώρας (1862). Και ίσως γι’ αυτό η σημαία της να είναι γαλανόλευκη.

Στην διάρκεια της προεδρίας του, έγινε ο αιματηρός πόλεμος Αργεντινής-Ουρουγουάη, που στοίχισε στην Αργεντινή 50.000 άνδρες και πολλές υλικές ζημιές (200 εκατ. πιάστρα). Διάδοχος του προέδρου Δημητρίου ήταν ο Σαρμιέντο (1868-1874), που προσπάθησε να φέρει μετανάστες στην Αργεντινή, αλλά τον εμπόδισε ο εθνικιστής στρατηγός Δημητρίου, με στασιαστικό κίνημα. Ακολούθησε εμφύλιος, οι στασιαστές υπετάχθησαν, και εν τέλει το Μπ. Άυρες ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Αργεντινής, το 1880, υπό τον Ρόκα.

Η οικογένεια του Δημητρίου συνδεόταν φιλικά με την μεγάλη οικογένεια Ηπειρωτών ευεργετών Ζάππα, απ’ το Λάμποβο της Β. Ηπείρου. Η οικογένεια Δημητρίου πένθησε πολύ τον θάνατο του Ζάππα (1865). Οι πρόγονοι του Βαρθ. Δημητρίου άφησαν περί το 1670 την Χιμάρα, ακολουθώντας το μεγάλο ρεύμα φυγής του ελληνικού πληθυσμού της περιοχής, που έφευγε (κυρίως προς την ελεύθερη Ιταλία) για να μην υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό. Αυτό ακριβώς εξιστορεί το δημοτικό, όταν λέει.

«Δέλβινο και Τσαμουριάδεν τα δίνουν τα παιδιά, για νιζάμ του βασιλιά».

Η οικογένεια Δημητρίου ακολούθησε το δρομολόγιο αναζητήσεως νέας ζωής Γένοβα-Ενετία-Πειραιά-Αθήναι (1678) κι απ’ εκεί Ουρουγουάη.


Από την Ουρουγουάη οι Έλληνες διεσπάρησαν σε όλην την Ν. Αμερική. Κι αυτό συνεχίσθηκε έως τις αρχές του 20ού αι. (1907-1911). Την πρώτη δεκαετία του 20ού αι. περισσότεροι από 10.000 Έλληνες (κυρίως από Κρήτη, κ.α.) κατέφθασαν ως μετανάστες στην Ουρουγουάη, ενώ περίσσότεροι από 50.000 – κατά το πλείστον μικρέμποροι – έφθασαν στην Αργεντινή!

Στην Αργεντινή, που μαχόταν για την ανεξαρτησία της, ως ήρωάς της τιμάται κι ένας άλλος Έλλην, ο Ιωάννης Γεωργίου (1833-1935), από το «ανταρτοχώρι της Σάμου», Πλάτανο. Αυτός ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που εξεμέτρησε την Παταγονία και την Γη του Πυρός (1855-1890)! Μάλιστα, όταν ο Δαρβίνος μελετούσε την περιοχή, ο Σαμιώτης συνεργάσθηκε μαζί του! Το όνομά του και η δράση του έγιναν λαϊκό παραμύθι στην Αργεντινή! Έγινε μύθος και πέθανε σε βαθύ γήρας (102 ετών) στον Κάμπο του Μπ. Άυρες, χωρίς ν’ αφήσει απογόνους. Όσοι γνώρισαν τον Γεωργίου, έλεγαν πως μιλούσε για την πατρίδα του, την Σάμο, σαν να μην έφυγε ποτέ απ’ αυτήν. (Πριν απ’ αυτόν έφθανε στα λιμάνια της Ν. Αμερικής ο επίσης Σάμιος καπετάν Σταμάτης Γεωργιάδης, με το σκαρί του «Αχιλλεύς» – ο μετέπειτα ξακουστός πολέμαρχος του Αγώνος του 1821).Αλλά δεν ήταν ο μόνος Έλλην πεσών για την ανεξαρτησία της Αργεντινής. Ως ήρωας αυτού του αγώνος τιμάται και ο Μιχ. Σπύρου, εκ Λέσβου, ο οποίος στα στερνά, ανατίναξε το καράβι του, για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών του.

Η οικογένεια Δημητρίου έφθασε στο Μπουένος Άυρες. Εκεί μέσα σ’ ένα καφενείο, του Χιώτη Α. Ζέππου, τρεις Έλληνες της διασποράς, ο Σαμιώτης Κώστας Καρούλιας (πρόγονος του παλαιμάχου ποδοσφαιριστή και νυν προπονητή Νίκου Καρούλια), ο Σιάκης από την Βυτίνα (Αρκαδίας) και ο Σπ. Σπυριδάκης ίδρυσαν την ποδοσφαιρική ομάδα-καμάρι της Αργεντινής, την Μπόκα-τζούνιορς! Μάλιστα ο Κ. Καρούλιας ίδρυσε και τον προσκοπισμό στην Αργεντινή! Ενώ ο Σπυριδάκης, που έφθασε στην Αργεντινή απ’ τ’ Αναφιώτικα της Πλάκας, είχε πρωτοστατήσει και στην ανέγερση του πρώτου ορθόδοξου ναού στην περιοχή.

Το λιμάνι της πόλεως οργάνωσε και πάλι ένας Έλλην, ο Εμμανουήλ Χατζιδάκης, Δωδεκανήσιος εκ Κάσου! Αυτός διέμεινε για λίγο εν Αθήναις και το 1870 έφυγε για Αργεντινή, όπου έγινε υπεύθυνος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και απ’ την θέση αυτή βοηθούσε πολύ τους Έλληνες καπεταναίους που προσέγγιζαν το μεγάλο λιμάνι…

Διευθυντής της Αστυνομίας Αργεντινής χρημάτισε ένας άλλος Έλλην, ο Ηπειρώτης Αλκ. Λάππας. Για όλα τούτα δεν είναι τυχαίο που λεν πως «οι Ηπειρώτες έκτισαν την Αργεντινή»!

Επανερχόμαστε στον αγωνιστή και πρώτο πρόεδρο της Αργεντινής: Όταν η χώρα πτώχευσε (1890) οι Αργεντινοί θυμήθηκαν και πάλι τον Δημητρίου. Αυτός, συμφώνησε με τον στρατηγό Ρόκα και υποστήριξαν στις προεδρικές εκλογές (Μάιος 1892) τον Σάενς Πένια, έναν ανώτερο δικαστικό λειτουργό, που έχαιρε γενικού σεβασμού. Ο Β. Δημητρίου δεν ξέχασε ποτέ τις καταβολές της οικογενείας του, κι ας μην είχε επισκεφθεί ποτέ ο ίδιος την Ελλάδα! Μιλούσε άριστα ελληνικά! Θεωρείται και εκ των κορυφαίων λογοτεχνών (ποιητών και ιστορικών) της Αργεντινής. Έγραψε το έργο «Η Ιστορία του Σαν Μαρτίν» και το «Η Ιστορία του Μπελγκράνο», στα οποία προσπάθησε να αναπτύξει το φρόνημα της εθνικής συνειδήσεως των Αργεντινών. Ας σημειώσω, ότι τότε η ελληνική ήταν η δημοφιλέστερη γλώσσα στο Μπ. Άυρες, μετά την τοπική.

Ο συγγραφέας Β. Δημητρίου ίδρυσε και την εφημερίδα «Έθνος», το 1862, την πρώτη εφημερίδα της Αργεντινής! Ενώ στο Μπ. Άυρες εκδιδόταν και ελληνικό – και μάλιστα γελοιογραφικό – φύλλο! Η «Εταιρεία της υπέρ των Πατρίων Αμύνης» (που ιδρύθηκε το 1901 και στεγάσθηκε στην Ακαδημία Αθηνών) κυκλοφορούσε ένα 4σέλιδο φυλλάδιο, με τίτλο «Τα Πάτρια» – επιμελεία των ακαδημαϊκών Γ. Χατζιδάκη, Κ. Ζησίου και του δημοσιογράφου Ι. Δαμβέργη – που κυκλοφορούσε τότε σε 20.000 δωρεάν αντίτυπα και που έφθανε και στην Αργεντινή! Το 1924 ιδρύθηκε η ομογενειακή εφημερίδα «Πατρίς», στο Μπ. Άυρες, από τον Γ. Παρασκευαΐδη (και είτα δ/ντή τον Αθ. Βαϊρακλιώτη). Μετά, ο πρέσβυς της Ελλάδος στο Μπ. Άυρες, Βασ. Δενδραμής, ίδρυσε την εφημερίδα «Ελλάς» (με δ/ντές τον Δημ. Λογοθέτη, έως το 1956, την θυγατέρα του Ελένη και είτα τον Λεων. Τριανταφυλλίδη). Το 1958 ιδρύθηκε η εφημερίδα «Νότιος Αμερική», από την Πολ. Μποσκαΐνου και ο «Ελληνισμός» από τον Δημ. Ρούτση.

Γι’ αυτό ο Αργεντινός εθνικός ποιητής και ένας των σημαντικότερων ποιητών της Ν. Αμερικής, που ήταν και μέλος του Αργεντινού Κοινοβουλίου Αντράντε Ολεγκάριο (1841-1882), ο οποίος ύμνησε τις ομορφιές της πατρίδος του, έγραψε έργα εμπνευσμένα από την Ελλάδα («Ατλαντίς», 1881 και «Προμηθεύς», 1877), στα οποία εκφράζει τους πόθους των λαών της Λατ. Αμερικής. Ενώ ένα από τα ωραιότερα γλυπτά έργα-δημόσια μνημεία που ευρίσκονται στην Αργεντινή, είναι ο «Θνήσκων Κένταυρος», έργο του Γάλλου γλύπτου Μπουρντέλ.

Η Αργεντινή συνδέεται και με την Θράκη, κυρίως δια μέσου του ιδιοφυούς επιχειρηματία και ευπατρίδη, Ευγένιου Ευγενίδη (εκ Διδυμοτείχου) ο οποίος – μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο – συνέδεσε ατμοπλοϊκώς την Νότιο Αφρική με την Νότιο Αμερική! Εν τέλει, εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή, απ’ όπου ο οξυδερκής επιχειρηματίας διείδε το ισχυρό μεταναστευτικό ρεύμα κι εστράφη στην ναυτιλία των υπερωκεανίων.Και ο δις βραβευμένος με Όσκαρ Αργεντινός συνθέτης Γκουστάβο Σανταολάγια, δήλωσε: «Προσωπικά νοιώθω την ύπαρξη μιας υπόγειας σύνδεσης μεταξύ Ελλάδος-Αργεντινής, μεταξύ των δύο πολιτισμών. Νοιώθω πως η μουσική μας συγγενεύει κάπως με την δική σας και την συγγένεια την εντοπίζω ανάμεσα στο τάνγκο και στο ρεμπέτικο… Ίσως να υπάρχουν κοινές πηγές. Οι μουσικές και των δύο είναι πιο συναισθηματικές, κάπως σκοτεινές και θλιμμένες, και τα δύο ιδιώματα αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο την μελαγχολία. Υπάρχει ένα περίεργο αίσθημα κενότητος που δεν μπορώ να το περιγράψω. Μου αρέσει ο Μ. Θεοδωράκης, ενώ παλαιότερα ήμουν φανατικός των Aphrodite’s Child του Β. Παπαθανασίου. Ο δίσκος τους “666″ είναι από τους αγαπημένους μου. Μου αρέσουν επίσης πολύ τα ρεμπέτικα. Στην συλλογή των οργάνων μου έχω – εννοείται – και το μπουζούκι. Εάν το χρησιμοποιούσα στην ταινία, θα το έπαιζα βέβαια με τον δικό μου τελείως διαφορετικό τρόπο» – βλ. σχ. εφημ. «Εποχή», Ιούνιος 2009.

Στο σημείο αυτό, καλό είναι να θυμηθούμε πως στα εθνικά μουσικά όργανα της Αργεντινής, ανάμεσα στο τύμπανο κάγια, τον καλαμένιο αυλό, τον κοκκαλένιο αυλό (κουένα), τον ευθύαυλο (μια πεντάμετρη σάλπιγγα, που λέγεται έρκε ή ερκέντχο ή τρουτρούκα), συγκαταλέγεται και ο αυλός του Πανός, που στην τοπική λέγεται «σίρου» ή «αντάρα».

Η ελληνική κοινότητα του Μπ. Άυρες από το 1911 είχε εκκλησία, σχολείο και νοσοκομείο! Στην απογραφή του 1963 οι Έλληνες της Αργεντινής ήσαν 43.000 (η πολυπληθέστερη εθνότητα μετά τους εντοπίους, τους Ιταλούς και τους εβραίους). Την δεκαετία του 1950-60 ο ελληνικός πληθυσμός αυξανόταν συνεχώς. Ζούσε κυρίως σε 8 κοινότητες (οι παλαιότερες: Δυο στο Μπ. Άυρες, μια στο Βερίσσο και μια στο Ρεμέντιος ντε Εσκαλάντα), είχε αναπτύξει 21 κοινωφελείς οργανώσεις, εκκλήσιαζόταν σε 6 εκκλησιές και λειτουργούσε 5 σχολεία! Σήμερα, ο απόδημος ελληνισμός στην Αργεντινή υπολογίζεται σε 20.000 ανθρώπους. Η δε δρ. Χρ. Τσαρδίκου (πρόεδρος του «Νόστος» Μπ. Άυρες) δημιούργησε έδρα Ελληνικών Σπουδών σε μεγάλο πανεπιστήμιο της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Το 2009 η Ένωση Συγγραφέων Αργεντινής έδωσε το α΄ διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας στην Ελλάδα και στον Πέτρο Κασιμάτη, κατά τον διεθνή διαγωνισμό «Ο Ελληνισμός και ο Μέγας Αλέξανδρος», που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την ελληνική πολιτιστική οργάνωση «Νόστος».


http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2016/07/boca-juniors.html?spref=fb

Read More

Oι δέκα σημαντικότερες απάτες όλων των εποχών - Από τους Μεδίκους στην Volkswagen

Στο... βουνό των σκανδάλων που συντάραξαν στο πέρασμα των αιώνων το οικονομικό και επιχειρηματικό στερέωμα εντάσσεται πλέον ο γερμανικός κολοσσός Volkswagen για την πολύκροτη υπόθεση «μαγειρέματος» των στοιχείων εκπομπών ρύπων των πετρελαιοκίνητων οχημάτων του.

Αν και η εταιρεία συμφώνησε προ ολίγων ημερών σε έναν συμβιβασμό ύψους άνω των 15 δισ. δολαρίων για να αποσύρει και να επισκευάσει εκατοντάδες χιλιάδες οχήματα στους αμερικανικούς δρόμους, οι ποινικές και αστικές κατηγορίες εναντίον της εκτείνονται σε τρεις ηπείρους.

Ως εκ τούτου εκτιμάται ότι το κόστος του σκανδάλου θα εκτοξευθεί, καθώς παρόμοιες αποζημιώσεις ζητούν κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών για τους 8,5 εκατ. ιδιοκτήτες ντιζελοκίνητων οχημάτων που εξαπατήθηκαν στη Γηραιά Ήπειρο.

Οι απάτες εις βάρος των καταναλωτών ή ακόμη των επενδυτών και ασφαλισμένων δεν είναι ωστόσο προνόμιο μόνο της εποχής μας. Πρόσφατα η βρετανική Telegraph ξεχώρισε δέκα από τις σημαντικότερες απάτες όλων των εποχών ξεκινώντας μάλιστα από τον 15ο αιώνα και την οικογένεια των Μεδίκων στη Φλωρεντία.

Το «κουβάρι» των σκανδάλων φτάνει μέχρι τις μέρες μας, με πιο πρόσφατη την παραποίηση ρύπων από την Volkswagen.

2015
Παραποίηση ρύπων από τη Volkswagen

Η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία παραδέχθηκε ότι εγκατέστησε σε 11 εκατ. οχήματα λογισμικό παραποίησης των ρύπων, παραβιάζοντας τις περιβαλλοντικές διατάξεις σε πολλές χώρες του κόσμου. Το λογισμικό «αντιλαμβάνεται» πότε το όχημα ελέγχεται και «πειράζει» τις ενδείξεις ανάλογα.

1920
Σκάνδαλο Ponzi Scheme

Το πασίγνωστο Ponzi Scheme (Πρόγραμμα Ponzi) ξεκίνησε στη δεκαετία του '20 παίρνοντας το όνομα του εμπνευστή του, του Ιταλού καλλιτέχνη Τσαρλς Πόνζι που κατόρθωσε να προσελκύσει εκατομμύρια ανθρώπους στην «επένδυσή» του. Η μέθοδός του ήταν απλή αλλά αποτελεσματική: αποπληρώνεις τους πρώτους επενδυτές με τα χρήματα που επενδύουν οι επόμενοι, παραποιώντας τα στοιχεία ώστε να εμφανίζεις εντυπωσιακές αποδόσεις. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι το σχέδιο του Πόνζι, φαντάζει σήμερα... παιχνιδάκι μπροστά στην απάτη που έστησε ο διαχειριστής ενεργητικού Μπέρναντ Μέιντοφ το 2008, προκαλώντας ζημιές 18 δισ. δολαρίων στους επενδυτές που τον εμπιστεύτηκαν. Όπως και να 'χει ο Πόνζι ήταν αυτός που άνοιξες τον δρόμο... Γεννήθηκε στο Λούγκο στις 3 Μαρτίου του 1882, κατέφθασε στις ΗΠΑ το 1903 σε ηλικία 21 ετών με 2,5 δολάρια στις τσέπες του για να καταστεί το 1920 ένας από τους πλουσιότερους επενδυτές εκείνης της εποχής, υιοθετώντας ένα προκλητικά πολυτελή τρόπο ζωής. Τον Ιούλιο του 1920 τα εισοδήματά του έφταναν τα 250.000 δολάρια την ημέρα. Την 1η Νοεμβρίου του ίδιου έτους δήλωσε ένοχος για απάτη, με 85 κατηγορίες να εκκρεμούν εις βάρους του. Πέρασε πέντε χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή και εννέα χρόνια σε πολιτειακή φυλακή των ΗΠΑ στη συνέχεια, ενώ είχε περάσει από σωφρονιστικά ιδρύματα και πριν ξεσπάσει το ομώνυμο σκάνδαλο για μικροαπάτες. Βγήκε οριστικά από τη φυλακή το 1934 και απελάθηκε στην Ιταλία, καθώς ουδέποτε είχε λάβει την αμερικανική υπηκοότητα.

2002
Κερδοσκοπική απάτη από τη WorldCom

«Δεξιοτέχνης» της δημιουργικής λογιστικής αποδείχθηκε η WorldCom, αποκρύπτοντας λειτουργικά κέρδη 3,8 δισ. δολαρίων από τις φορολογικές αρχές, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει κέρδη την ώρα που κατέγραφε ζημίες. «Εγκέφαλος» της απάτης ήταν ο Σκοτ Σάλιβαν, ο οικονομικός διευθυντής της WorldCom, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο εξονυχιστικής έρευνας από τις αρχές επί ημερών Τζορτζ Μπους. Το 2003 υπολογιζόταν ότι τα στοιχεία ενεργητικού της εταιρείας ήταν «φουσκωμένα» κατά 11 δισ. δολάρια. To 2005 επεβλήθη ποινή 25 ετών στον πρώην εκτελεστικό διευθυντή της WordCom Μπέρναρντ Έμπερς. Ο Έμπερς, πρώην γαλατάς, καταδικάστηκε επειδή διέταξε υφισταμένους του να «μαγειρέψουν» τα λογιστικά βιβλία από το 2000 έως το 2002, κρύβοντας το έλλειμμα της εταιρείας και φουσκώνοντας τα έσοδά της.

2000
Απάτη με τα συνταξιοδοτικά προγράμματα Equitable Life

Εκατοντάδες χιλιάδες Βρετανοί είδαν το συνταξιοδοτικό τους πρόγραμμα να «βουλιάζει» μαζί με την Equitable Life, η οποία δεν κατάφερε να τηρήσει τις υποσχέσεις που τους είχε δώσει. Ο κατήφορος ξεκίνησε το 1999, όταν η Equitable έχασε μια δικαστική μάχη με αποτέλεσμα η περικοπή μπόνους που είχε επιβάλει στους ασφαλισμένους να ακυρωθεί. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ασφαλιστική εταιρεία να μην μπορεί να αντεπεξέλθει στα έξοδα και να κλείσει. Το 2015, ο υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας,Τζορτζ Όζμπορν δεσμεύτηκε ότι θα διαθέσει κονδύλι 80 εκατ. λιρών για να αποζημιώσει τους ασφαλισμένους με τα χαμηλότερα εισοδήματα. Ήδη έχουν αποζημιωθεί 900.000 ασφαλισμένοι με 1 δισ. λίρες συνολικά.

1494
Κατάρρευση της Τράπεζας των Μεδίκων

Η αριστοκρατία των τραπεζιτών στον Μεσαίωνα ταυτιζόταν με την οικογένεια των Μεδίκων στη Φλωρεντία. Ανάμεσα στα μέλη της υπήρχαν Πάπες και βασίλισσες της Γαλλίας, ενώ τους τάφους τους λάξευσε ο ίδιος ο Μικελάντζελο. Μπορεί οι Μέδικοι να κυβερνούσαν τη Φλωρεντία επί 400 χρόνια, αλλά οι χειρισμοί τους δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε σήμερα ?βέλτιστη πρακτική?. Ο λόγος ήταν ότι οι Ιταλοί τραπεζίτες δανείζοντας τεράστια ποσά από την εξαίρετη ? κατά τ΄ άλλα ? τράπεζά τους για να χρηματοδοτούν τους πολέμους και τον σπάταλο τρόπο ζωής των ευγενών. Τα χαμηλά ταμειακά αποθέματα της τράπεζας (γύρω στο 10% των περιουσιακών της στοιχείων), και ο χαμηλός λόγος των δανειακών της κεφαλαίων σε σχέση με την καθαρή της θέση έφεραν προβλήματα στην απρόσκοπτη λειτουργία της. Ο Λορέντζο των Μεδίκων επέβαλε τότε βαρύτερους φόρους στους κατοίκους της Φλωρεντίας για να σώσει το ίδρυμά του, αν και η διαφθορά, οι κακές επενδυτικές κινήσεις και η πενιχρή διοίκηση της τράπεζας θα την έφερναν στο χείλος της χρεοκοπίας το 1494.

2007
Πτώχευση της Northern Rock

Η Northern Rock ήταν η «πέτρα του σκανδάλου» που πυροδοτήστε τη χρηματοοικονομική κρίση στη Βρετανία και προκάλεσε «bank run» όταν οι καταθέτες ανακάλυψαν ότι η τράπεζά τους ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης. Ο λόγος που έφτασε η βρετανική τράπεζα σε αυτή την κατάσταση ήταν ότι στηρίχτηκε στην αμφιλεγόμενη διαδικασία της «τιτλοποίησης: Οι τράπεζες δανείζονται χρήματα για να χορηγούν νέα στεγαστικά δάνεια, τα οποία τιτλοποιούν σε νέα προϊόντα και τα πουλούν στους επενδυτές. Όταν, όμως, η ζήτηση για τίτλους άρχισε να υποχωρεί, η τράπεζα χρειάστηκε επείγουσα χρηματοδότηση 27 δισ. λιρών από την Τράπεζα της Αγγλίας. Η βρετανική κυβέρνηση κατάφερε να πουλήσει το 82% των στοιχείων ενεργητικού της τράπεζας αλλά το υπόλοιπο ποσό των 400 εκατ. λιρών το πλήρωσαν οι φορολογούμενοι.

2001
Λογιστική απάτη της Enron

Η εκτόξευση και απότομη «προσγείωση» του ενεργειακού κολοσσού, εξαιτίας της λογιστικής απάτης στην οποία ενεπλάκη, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα επιχειρηματικά σκάνδαλα της παγκόσμιας ιστορίας. Η Arthur Anderson, η λογιστική εταιρεία που συνεργαζόταν με την Enron, κρίθηκε και αυτή ένοχη μετά από έρευνες στα λογιστικά βιβλία της εταιρείας. Η τακτική που ακολουθούσε η εταιρεία ήταν να απεικονίζει στον ισολογισμό της τα εκτιμώμενα από μια μονάδα που έχτιζε, χωρίς αυτά να έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Το 2000 το περιοδικό Fortune της χάριζε για έκτη διαδοχική χρονιά τον τίτλο της «πλέον καινοτόμου επιχείρησης» των ΗΠΑ για έξι διαδοχικές χρονιές. Όταν το 2001 ήρθε στο φως η λογιστική απάτη, η μετοχή της εταιρείας κατέρρευσε από τα 90 δολάρια σε ένα σεντ...

1721
«Φούσκα» της South Sea

Ακόμη και μια διάνοια όπως ο Ισαάκ Νεύτωνας έπεσε θύμα της πιο διαβόητης απάτης στην ιστορία στης Βρετανίας: τη "φούσκα της νότιας θάλασσας" (South Sea Bubble). Οι επενδυτές τοποθέτησαν τα χρήματά τους στη South Sea Company, η οποία διακήρυσσε ότι έχει το μονοπώλιο στο εμπόριο με τη Λατινική Αμερική. Η εταιρεία ήταν επίσης συνεγγυητής του κρατικού δημόσιου χρέους, υποσχόμενη εγγυημένο επιτόκιο 5%. Οι επενδυτές ξετρελάθηκαν με τις μετοχές της εταιρείας και δεκαπλασίασαν την τιμή τους. Η εταιρεία από τη μεριά της ήταν ευτυχής να ικανοποιήσει τη γελοιωδώς αυξανόμενη ζήτηση εκδίδοντας ολοένα και περισσότερες νέες μετοχές.

Κυκλοφορώντας θρύλους για λατινοαμερικάνους Κροίσους, η South Sea Company κατόρθωσε να «εκτινάξει» τη μετοχή της από τις 100 στις 1.000 λίρες. Όταν, όμως, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά, η μετοχή μετατράπηκε σε χαρτί χωρίς... νόημα. Σύμφωνα με φήμες, ο ίδιος ο Νεύτωνας έχασε 20.000 λίρες όταν έσκασε η φούσκα, ποσό που αναλογούσε σε μια ολόκληρη περιουσία τον 18ο αιώνα! Όταν τελικά η «φούσκα» έσκασε, τα στελέχη της εταιρείας συνελήφθησαν, εκατοντάδες μέλη της κυβέρνησης είδαν τις περιουσίες τους να εξατμίζονται και οι αυτοκτονίες ήταν καθημερινό φαινόμενο...

2005
Οταν... έσκασε και η MG Rover

Η MG Rover πτώχευσε όταν δεν μπόρεσε να αποπληρώσει τα χρέη της που ξεπερνούσαν το 1 δισ. λίρες. Η κατάρρευση της θρυλικής αυτοκινητοβιομηχανίας άφησε τους προμηθευτές ξεκρέμαστους και 13.000 υπαλλήλους χωρίς δουλειά.

Καθώς οι αρχές ξετύλιγαν το κουβάρι του πολύκροτου σκανδάλου έπεσαν πάνω στην ελεγκτική Deloitte, στην οποία επέβαλαν πρόστιμο 14 εκατ. δολαρίων ?που στη συνέχεια μειώθηκε στα 3 εκατ. λίρες? επειδή παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες στη MG Rover και το διοικητικό συμβούλιο.

1995
Ο τζόγος με την Barings Bank

Ο Νικ Λίσον είναι ο trader που κατόρθωσε να βάλει λουκέτο στην παλαιότερη εμπορική τράπεζα της Βρετανίας. Πώς το κατάφερε; Με μια σειρά αποτυχημένων στοιχημάτων στο ιαπωνικό χρηματιστήριο. Με τις κερδοσκοπικές του κινήσεις, προσπαθούσε να αποκομίσει κέρδη από συμβόλαια futures στα χρηματιστήρια του Τόκιο και της Σιγκαπούρης, χρησιμοποιώντας τα χρήματα των καταθετών στα στοιχήματα.

Το μακρινό 1762 ο Φράνσις Μπάρινγκ, γιος ενός Γερμανού μετανάστη, ίδρυσε την Baring Bank, την αρχαιότερη βρετανική εμπορική τράπεζα μέχρι τη χρεοκοπία της το Φεβρουάριο του 1995. Επιπλέον η τράπεζα ήταν προσωπική τράπεζα της Βασίλισσας Ελισάβετ.

Με την ανάπτυξη και την αύξηση της πολυπλοκότητας των κεφαλαιαγορών στις δεκαετίες '70 και '80, η Barings ανταποκρίθηκε ιδρύοντας την Baring Securities για να εκμεταλλευτεί τις νέες προσοδοφόρες ευκαιρίες στις εξελιγμένες χρηματοοικονομικές αγορές. Η κύρια δραστηριότητα αυτού του γραφείου ήταν οι συναλλαγές σε μετοχές και συμβόλαια μελλοντικής διαπραγμάτευσης στο Διεθνές Νομισματικό Χρηματιστήριο της Σιγκαπούρης (SIMEX), το σημερινό Χρηματιστήριο της Σιγκαπούρης.

Αυτό το γραφείο αποτέλεσε και τον οδηγό κατάρρευσης της τράπεζας. Διευθυντής της ήταν ένας 28χρονος Βρετανός, ο Νικ Λίσον. Ως χρηματιστής είχε, μικρή εμπειρία, όμως πολύ γρήγορα πήρε την πιστοποίηση για το Χρηματιστήριο Εμπορευμάτων της Σιγκαπούρης. Ο Λίσον ήταν τζογαδόρος τον οποίο κανείς δεν έλεγχε και πραγματοποιούσε κερδοσκοπικές συναλλαγές μέσα από το μυστικό λογαριασμό 88888, ο οποίος δεν εμφανιζόταν στους γενικούς λογαριασμούς της τράπεζας. Αυτός ο λογαριασμός έχανε χρήματα από το ξεκίνημα.

Στο τέλος του 1992 ο λογαριασμός έγραφε 2 εκατ. λίρες ζημιές. Ένα χρόνο μετά 23 εκατ. λίρες και στο τέλος του 1994 208 εκατ. λίρες

Ο Λίσον αγόραζε μεγάλο αριθμό συμβολαίων με σκοπό να ταρακουνήσει την αγορά παραγώγων, όμως ένας σεισμός στην Ασία το 1995 έριξε κι άλλο την αγορά με αποτέλεσμα η ζημία να πολλαπλασιαστεί άμεσα: το ύψος της άγγιξε τα 1,3 δισ. δολάρια.

Ενεργώντας σαν άπειρος χρηματιστής, συνέχιζε να αγοράζει συμβόλαια με την ελπίδα να ξανακερδίσει όσα είχε ήδη χάσει, τη στιγμή που ακόμα και οι καλύτεροι σπεκουλαδόροι καταλαβαίνουν το λάθος τους...

Στις 2 Μαρτίου 1995 ο Λίσον και η σύζυγός συνελήφθησαν στην Φρανκφούρτη και εκείνη τη μέρα η Ολλανδική τράπεζα ING αγόρασε την Barings για μια λίρα...

Tης Κατερίνας Κοσμά


http://www.newsonly.gr/article.asp?catid=36386&subid=2&pubid=130390697

Read More

Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΟΥ Κυρ. Μαμιδάκης: Τα πετρέλαια, τα ξενοδοχεία, η πολυτελής ζωή - Ποιος ήταν ο ιδρυτής της JetOil που αυτοκτόνησε

Ο Κυριάκος Μαμιδάκης ήταν από τους επιχειρηματίες της προηγούμενης γενιάς και δεν είχε απασχολήσει ποτέ την δημοσιότητα είτε με προσωπική του ζωή είτε με δημόσιες εμφανίσεις.
Η οικογένειά του μετά τον πόλεμο ασχολιόταν κατ’εξοχήν με τα πετρέλαια, με τουριστικές επιχειρήσεις και φυσικά, με το κρασί και το λάδι που προερχόταν από την Κρήτη. Η υπαγωγή στο άρθρο 99 περί πτώχευσις ήταν βαρύ φορτίο όπως φαίνεται για τον 84χρονο επιχειρηματία. 

Ποιος ακριβώς όμως ήταν ο Κυριάκος Μαμιδάκης; Γεννήθηκε το 1932 στην Ανώσκελη Χανίων, ένα χωριό της επαρχίας Κισσάμουαπό τους Αλέξανδρο και Ειρήνη Μαμιδάκη. Το χειμώνα μετράει - δεν μετράει δέκα κατοίκους το χωριό. Από εκεί, ξεκίνησε η δυναστεία Μαμιδάκη. Ο πατριάρχης της οικογένειας και του Ομίλου, ο Γιώργος Μαμιδάκης, λέγεται ότι πριν ασχοληθεί με τα πετρελαιοειδή, πουλούσε ροδέλαιο. Σύμφωνα με το economy365 μετά την κατοχή, ίδρυσε την εταιρεία που θα γινόταν η αρχή για τον Όμιλο  Mamidoil - Jetoi. Εκμεταλλευόμενος την κρίση του Σουέζ στράφηκε στην Ανατολή και έχοντας καλή σχέση με τους Ρώσους έκλεισε συνεργασία για την αποκλειστική αντιπροσώπευση των πετρελαίων τους μέχρι το 1981.
Η εταιρεία καυσίμων, έφτασε να αποτελεί την τρίτη δύναμη της αγοράς, με μερίδιο 8,5%, με δίκτυο 600 πρατηρίων, με πέντε θυγατρικές στα Βαλκάνια. Ταυτοχρόνως η οικογένεια δραστηριοποιήθηκε στη ναυτιλία, την εμπορία αυτοκινήτων, τα ξενοδοχεία, τους πολυχώρους, την παραγωγή και τυποποίηση ελαιολάδου και κρασιού.Μεγάλη οικογένεια: Εδώ και πολλά χρόνια, επτά αδέρφια έτρεχαν τις οικογενειακές επιχειρήσεις. Ο Κυριάκος, ο Νίκος, ο Μανόλης, η Κατερίνα, η Ερασμία, η Ελευθερία και ο Γιώργος που ούτε αυτός ζει πια. Αποκτούν δεκαεφτά παιδιά και εικοσιτέσσερα εγγόνια. Σχεδόν όλοι ασχολούνται με τις επιχειρήσεις. Στο τιμόνι, βρίσκεται ο Κυριάκος και μαζί του ο Νίκος, ο ισχυρός άνδρας της Jet Oil - κάποιοι πιστεύουν ότι η κατάρρευση της εταιρείας οφείλεται στις δικές του επιλογές και μόνο, σύμφωνα με το economy365 πάντα. Τα οικονομικά προβλήματα για τη Jet Oil εμφανίζονται το 2008. Τα κέρδη γίνονται ζημίες ύψους 538.000 ευρώ το 2009.
Ταυτόχρονα, οι αδελφοί Μαμιδάκη προσπαθούν να ξεμπλοκάρουν μια μεγάλη επένδυση, ύψους 20 εκατ. ευρώ, για τη δημιουργία αποθηκευτικών εγκαταστάσεων στη Σούδα της Κρήτης, που έχει κολλήσει από το 2006. Οι επιχειρηματικοί αντίπαλοι λένε ότι ο Κυριάκος Μαμιδάκης χρησιμοποίησε τη στενή φιλία με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να εκδώσει τις άδειες για το έργο. Ο ίδιος δεν κρύβει τη φιλία που τους συνδέει, αλλά τονίζει ότι οι επικριτές του ψεύδονται και επιχειρούν να πλήξουν το όνομά του.Τα μεγάλα προβλήματα για τη Jet Oil αρχίζουν πέρυσι, όταν η εταιρεία αναγκάζεται να διακόψει την τροφοδοσία στη Νότια Ελλάδα και τα πρατήρια αλλάζουν σήμα. Η εταιρεία προσπαθεί να κρατήσει το δίκτυο της βόρειας Ελλάδας και των νησιών, αλλά τα προβλήματα κορυφώνονται στο τέλος τους περασμένου χρόνου, με αποτέλεσμα το δίκτυο να την εγκαταλείπει με ταχείς ρυθμούς.

Τα ξενοδοχεία  M - hotels

Η εμπλοκή της οικογένειας με τα ξενοδοχεία αρχίζει το 1996, όταν αποκτά το Coral στον Άγιο Νικόλαο και στη συνέχεια το Ermis, δύο από τις παλαιότερες αλλά πλήρως ανακαινισμένες μονάδες που λειτουργούν όλον τον χρόνο.

Στη συνέχεια έρχονται και τα άλλα: τα Miramare Wonderland στη Ρόδο και Arina Sand στην Κρήτη και η αλυσίδα Aquis Hotels & Resort. Σε συνεργασία με ένα ισχυρό εταίρο από το εξωτερικό, την Iberostar, αποκτούν και τον έλεγχό των «Mirabello Hotel» και «Mirabello Village». Οι πληροφοίες λένε ότι οι αδελφές Τζίνα και Μαριλένα που διαχειρίζονται τα ξενοδοχεία, προχώρησαν στη μίσθωση των Miramare Wonderland, Arina Sand και Aquis Hotels & Resorts.




Σημαντικό χτύπημα για την οικογένεια, αποτελεί το σφράγισμα (με απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας) του πολυτελέστατου «Life Gallery» στην Εκάλη, το οποίο ανεγέρθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και πέρασε στην ιδιοκτησία της Mamidakis Hotels το 2002. Η ριζική ανακατασκευή του ξενοδοχείου, είχε κοστίσει 14 εκατ. ευρώ, καθώς εκτός από την πολυτέλεια, είχε διακοσμηθεί με έργα τέχνης- περίφημη ήταν η αίθουσα με τα γλυπτά και τα έργα μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων.Πολιτισμός και γαστρονομία

Η Μαριλένα Μαμιδάκη, εκτός από τα ξενοδοχεία επένδυσε και στον πολιτισμό. Ο πολυχώρος «Αθηναΐς» στο Γκάζι, που ανήκει στον όμιλο Μαμιδάκη φιλοξένησε πολιτιστικά δρώμενα διεθνούς εμβέλειας, φιλοξενώντας εκθέσεις και εκδηλώσεις υψηλού κύρους. Η επένδυση ήταν ύψους 15 εκατ. ευρώ, ώστε να ανακαινιστούν όλοι οι χώροι. Ταυτοχρόνως το  «Αθηναΐς Catering», ένα από τα μεγαλύτερα της Αθήνας, είχε αναλάβει την προμήθεια φαγητών των αποστολών της Ολυμπιάδας του 2004, αλλά και πολλές εκδηλώσεις του Δημόσιου τομέα.Τέλος, μια άγνωστη δραστηριότητα της οικογένειας είναι η παραγωγή, τυποποίηση και εμπορία κρασιού και ελαιόλαδου από τη γενέτειρά τους, την Κρήτη, μέσω της εταιρείας «Ανώσκελη», που δίνει και το όνομα στα προϊόντα.  

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=114051195

Read More

Μαρινόπουλος: Η πτώχευση ενός κολοσσού! Από το πρώτο φαρμακείο μέχρι την αυτοκρατορία των σούπερ μάρκετ

Σαν παραμύθι μοιάζει η ιστορία της οικογένειας Μαρινόπουλου και ποιός δεν θα ήθελε να είναι ένα παραμύθι με καλό τέλος.

 

Όλα ξεκίνησαν από ένα μικρό φαρμακείο στα τέλη του 19ου αιώνα. Ήταν Νοέμβριος του 1893 όταν ο Δημήτριος Μαρινόπουλος, από την Ελίκη Αιγιαλείας, άνοιξε ένα φαρμακείο στα Εξάρχεια. Λίγα χρόνια αργότερα ανοίγουν οι δουλειές και μεταφέρει το φαρμακείο του σε μεγαλύτερο κατάστημα στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής. Οι δουλειές πάνε τόσο καλά που αποφασίζει με το αδερφό του Πάνο να ανοίξουν άλλο ένα φαρμακείο στην οδό Φιλελλήνων.


Έγραφαν τότε οι εφημερίδες για το φαρμακείο: «αληθινά αριστοκρατικόν και ευρωπαϊκόν, με πολυτελεστάτην επίπλωσιν».
Και τι δεν είχε μέσα! Μια πρωτότυπη ζυγαριά για να ζυγίζονται οι κυρίες τη εποχής, τμήμα πρώτων βοηθειών, τμήμα αποστείρωσης, τμήμα υγιεινής των κυριών με προϊόντα για τον καλλωπισμό τους αλλά και… τμήμα ταρίχευσης.

Εκεί λοιπόν στις αρχές του 1900 το φαρμακείο των αδελφών Μαρινόπουλου γίνεται σημείο αναφοράς. Ανήσυχα πνεύματα και οι δυο ανοίγουν τα πανιά τους και τους ορίζοντές τους και αρχίζουν συνεργασίες με ξένους οίκους. Γίνονται αποκλειστικοί αντιπρόσωποι ξένω εταιρειών και φτάνοντας στο 1908 δημιουργούν ένα φαρμακείο κόσμημα στην πλατεία Ομονοίας. Και τι δεν βρίσκει κανείς σε αυτό το φαρμακείο. Το εξειδικευμένο προσωπικό του μπορεί να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία των πελατών του και ο πιο απαιτητικός πελάτης μπορεί να βρεί εκτός από τα βασικά και μεγάλη συλλογή καλλυντικών αλλά και παιδικά είδη.

Από τα δυο αδέρφια ο Δημήτρης είναι ο πιο επικοινωνιακός όπως λένε και η καλή κοινωνία των Αθηνών “πίνει νερό στ’ όνομά του”.  Το φαρμακείο στο πλαίσιο του καλού μάρκετινγκ έχει το εξής σλόγκαν: “προμηθευτής της Α.Μ του Βασιλέως και του Διαδόχου” και αυτό φυσικά “πουλάει”.

Λίγο μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γιοι του Πάνου Μαρινόπουλου, Δημήτρης και Γιάννης, ιδρύουν την φαρμακοβιομηχανία ΦΑΜΑΡ το 1949 και αυτή είναι μόνο η αρχή!





Η οικογένεια Μαρινόπουλου επεκτείνεται και στο λιανεμπόριο και το 1962 φτιάχνει τα πρώτα σούπερ μάρκετ. Τότε τα έλεγαν καταστήματα αυτοεξυπηρέτησης! Τίτλος τους; Self Service Μαρινόπουλος.



Σε ένα χρόνο κάνουν συνεργασία με την γαλλική Le Printemps. Έτσι τα καταστήματα μετονομάζονται σε Prisunic Μαρινόπουλος, ή αλλιώς PM, όπως έγιναν γνωστά τη δεκαετία του ’70. Ποιός δεν θυμάται τον PM με την δραχμή;



Η συνεργασία αυτή όμως σταματά στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όχι εξαιτίας των Μαρινόπουλων αλλά γιατί ο Γαλλικός όμιλος δεν πήγαινε καλά.  Όμως ανήσυχα πνεύματα οι Μαρινόπουλοι δεν σταματούν εδώ. Το 1982 φτιάχνουν τα Beauty Shops, αλυσίδα καταστημάτων καλλυντικών και ειδών αισθητικής.

Το 1990 συνεργάζονται με την Βρετανική Marks & Spencer και το 1999, δημιουργείται ο όμιλος Carrefour-Μαρινόπουλος, με τη συμμετοχή ανάμεσα στο γαλλικό και τον ελληνικό όμιλο να είναι στο 50% - 50%. Ακολουθεί το 2002 η συνεργασία με τα Starbucks, και με τα καταστήματα Fnac.

Όμως, τα καταστήματα Fnac έφυγαν από την Ελλάδα, και η συνεργασία με την Carrefour διεκόπη και οι Μαρινόπουλοι πήραν και πάλι την επιχείρηση στα χέρια τους. Όμως, οι οικονομικές συγκυρίες αλλά και πιθανόν η λάθος οικονομική διαχείριση οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση με την εταιρεία Μαρινόπουλος να έχει υποβάλλει αίτηση υπαγωγής στον πτωχευτικό κώδικα με 13.000 εργαζόμενους να είναι στον αέρα, πάνω από 3.000 προμηθευτές να κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους και με έναν όμιλο με μακραίωνη ιστορία να παραπαίει...



http://www.newsit.gr/oikonomia/Marinopoylos-I-ptoxeysi-enos-kolossoy-Apo-to-proto-farmakeio-mexri-tin-aytokratoria-ton-soyper-market/631513

Read More