Τι θα γίνει με τις ιταλικές τράπεζες;

Τους τελευταίους οκτώ μήνες, μια ερώτηση πλανιέται πάνω από τη Ρώμη, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη: Τι θα γίνει με τις ιταλικές τράπεζες;

“Κουβαλώντας” μη εξυπηρετούμενα δάνεια περίπου 360 δισ. ευρώ και με μια οικονομία σε δύσκολη κατάσταση, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ιταλίας οδεύουν σε μια κρίση που άλλες ευρωπαϊκές χώρες την έχουν αντιμετωπίσει χρόνια πριν.

Σύμφωνα με το Bloomberg, η τελευταία προσπάθεια της κυβέρνησης (να πείσει τις μεγαλύτερες τράπεζες να χρηματοδοτήσουν ένα ταμείο για να στηρίξουν τις πιο μικρές τράπεζες) δεν κατάφερε να πείσει τους επενδυτές.

Σύμφωνα με πηγές που επικαλείται το Bloomberg, η Ιταλία βολιδοσκοπεί ένα σχέδιο βάσει του οποίου οι ευρωπαίοι ηγέτες θα συμφωνήσουν να παρέχουν έως και 40 δισ. ευρώ στους πιστωτές της Ιταλίας. Ωστόσο, στον απόηχο του Brexit, οι προσπάθειες του Matteo Renzi να πείσει την A. Merkel για μεγαλύτερη ευελιξία σε ένα ενδεχόμενο διάσωσης των ιταλικών τραπεζών, έπεσαν στο κενό.

Η γερμανίδα καγκελάριος ξεκαθάρισε στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ότι οι κανόνες που υιοθετήθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης πρέπει να τηρούνται, προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση των πολιτών σε περίπτωση που μια τράπεζα της Ευρωζώνης χρειαστεί διάσωση. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι η A. Merkel θέλει bail in για τυχόν διάσωση των ιταλικών τραπεζών.

“Η ΕΕ πρέπει να απομονώσει τον αντίκτυπο της βρετανικής αποχώρησης και να διασφαλίσει ότι δε θα επακολουθήσει συστημική κρίση”, δήλωσε ο Brunello Rosa, διευθυντής ανεπτυγμένων αγορών στη συμβουλευτική εταιρεία Roubini Global Economics. “Αν δεν τα καταφέρει, στη χειρότερη περίπτωση, θα αυξηθεί η αβεβαιότητα σε δυσβάσταχτα επίπεδα και θα εξαπλωθεί η πολιτική δυσαρέσκεια σ' όλη την Ευρώπη”.

Κινητικότητα στην UniCredit

“Βουτιά” σημείωσαν οι μετοχές των ιταλικών τραπεζών, με την UniCredit να ηγείται των απωλειών με πτώση 5,8% στις σημερινές της διαπραγματεύσεις στο Μιλάνο. Η φετινή της πτώση έχει αγγίξει πλέον το 61%. Η μετοχή της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας, της Intesa Sanpaolo SpA, επίσης υποχωρεί κατά 5,3%.

Επίσης, η UniCredit εξέλεξε σήμερα νέο διευθύνοντα σύμβουλο τον Γάλλο Jean-Pierre Mustier, γεγονός που αποτελεί εντυπωσιακό comeback για έναν τραπεζίτη που στο παρελθόν του είχε επιβληθεί πρόστιμο insider trading.

Ένα ενδεχόμενο ιταλικό τραπεζικό bailout θα ξυπνήσει τις μνήμες των σκοτεινών ημερών του 2008 και 2009, όταν οι κυβερνήσεις και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού αναγκάστηκαν να διασώσουν τα χρηματοπιστωτικά τους συστήματα με δημόσιο χρήμα.

S. Gozi: Άνευ σημασίας το θέμα του bail in

«To θέμα του bail in είναι άνευ σημασίας, στις Βρυξέλλες δεν ζητήσαμε εξαιρέσεις και ούτε αλλαγές», δήλωσε ο Ιταλός υφυπουργός παρά τη προεδρία της κυβέρνησης, αρμόδιος για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις S. Gozi στην δημόσια τηλεόραση της Rai.

Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ, ο S. Gozi συμπλήρωσε ότι το θέμα δεν συζητήθηκε καν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, αλλά, παράλληλα, υπογράμμισε ότι «η ιταλική κυβέρνηση θεωρεί ότι το Brexit είναι ένα έκτακτο γεγονός» και, κατά συνέπεια, «θα πρέπει να εφαρμοσθούν οι υπάρχοντες κανόνες υπό το φως του νέου αυτού γεγονότος εξαιρετικής σημασίας».

«Υπάρχουν οδηγίες σχετικές με τογ χρηματοοικονομικό σύστημα, οι οποίες προβλέπουν την εφαρμογή κάποιων κανόνων, υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να παρακολουθήσουμε τις συνέπειες του Brexit, πάντα υπό το φως των κανόνων της Ένωσης», τόνισε ο Ιταλός υφυπουργός, αφήνοντας να εννοηθεί, πάντως, ότι δεν μπορεί, η Ευρώπη, να λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο σε περιόδους απόλυτης ηρεμίας και σε συνθήκες κρίσης.

Σχολιάζοντας τις θέσεις του S. Gozi αλλά και την δήλωση της A. Merkel για «ακριβή τήρηση των κανόνων που συμφωνήθηκαν προ διετίας για το bail in» ο διευθυντής της εφημερίδας La Stampa, Μαουρίτσιο Μολινάρι, δήλωσε: «η θέση που έλαβε η καγκελάριος δείχνει ότι η στάση της κυβέρνησης Renzi στο θέμα των τραπεζών προκαλεί πονοκέφαλο στο Βερολίνο. Η A. Merkel, στην πραγματικότητα, συνεχίζει να χρησιμοποιεί την αναφορά στην δημοσιονομική πειθαρχία για να καθησυχάσει τους Γερμανούς, και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο παραλήπτης του όλου μηνύματος, είναι η Ιταλία».

http://www.liberal.gr/arthro/61702/oikonomia/2016/ti-tha-ginei-me-tis-italikes-trapezes.html