Η οικονομική ύφεση πλήττει συθέμελα την πραγματική οικονομία. Ο περιορισμός των πιστώσεων και η συρρίκνωση της παραγωγικής δραστηριότητας έχουν εδραιώσει την αυξημένη ανεργία. Το ζήτημα όμως είναι τι μπορεί να κάνει ένας άνεργος για να επιβιώσει σε αυτό το ζοφερό σκηνικό. Η τεχνολογική εξέλιξη αναπροσανατολίζει τα εργασιακά πρότυπα που πλέον εδράζονται στη γνώση και την κατάρτιση του ανθρώπινου παράγοντα, τον επαναπροσδιορισμό του ρόλου των εργαζομένων στην παραγωγική διαδικασία και την ενεργοποίηση της πρωτοβουλίας των απασχολουμένων.
Ο νέος ρόλος των εργαζομένων προϋποθέτει και την προσωπική τους προσπάθεια να αναβαθμίσουν το επίπεδο εκπαίδευσής τους, διαδικασία που θα πρέπει να επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής τους διαδρομής.
Η κατάρτιση και επανακατάρτιση του εργαζομένου μπορεί να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του, να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρίσματα και τις δεξιότητές του –με έμφαση στις κομβικές και κοινωνικές δεξιότητες- και να συνδράμει τη ριζική αλλαγή της στάσης του κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του, ώστε να αναπτύξει συμπεριφορά παρόμοια με αυτήν ενός αυτοαπασχολούμενου επαγγελματία που προσπαθεί αδιάκοπα να γίνει και να παραμείνει ανταγωνιστικός.
Άλλωστε τα επόμενα χρόνια εξαιρετικά δύσκολη θα είναι η ένταξη ή επανένταξη στην αγορά εργασίας των εργαζομένων με χαμηλό βαθμό γνώσεων.
Ο εργαζόμενος του 21ου αιώνα που έρχεται θα διαφέρει ριζικά από το μεταπολεμικό πρότυπο του βιομηχανικού εργάτη και θα μοιάζει περισσότερο με έναν αυτοαπασχολούμενο μικροεπιχειρηματία που θα επενδύει διαρκώς σε γνώση και θα επιδεικνύει μεγάλη προσαρμοστικότητα στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των αγορών αγαθών και υπηρεσιών, ώστε να διασφαλίσει την πρόσβασή του στην απασχόληση, στην κονίστρα της αναδυόμενης κοινωνίας της γνώσης.
Με βάση τα παραπάνω δεδομένα ο κάθε εργαζόμενος πρέπει να χαράξει τη δική του στρατηγική. Άλλωστε, η ανεργία είναι ένα έντονα προσωπικό πρόβλημα που απαιτεί μια προσωπική απάντηση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου