Φέσι από τη Γη στη Σελήνη!

Για να ξεχρεώσει η πατρίς χρειάζεται ή έναν στόλο πετρελαιοφόρων τίγκα με ράβδους χρυσού ή ικανούς πολιτικούς

Δυστυχώς, είναι αλήθεια. Αν πασπαλίσει κάποιος κακαράτζες κατσίκας με ζάχαρη άχνη, θα παραμείνουν κακαράτζες! Δεν θα γίνουν κουραμπιέδες, ούτε λουκούμια. Και το φέσι που μας έχουν φορέσει ο αξέχαστος Ανδρέας και ο λοιπός μεταπολιτευτικός θίασος ξεκινά από τη Γη φτάνει μέχρι τη Σελήνη κι ύστερα θα ξαναγυρίσει μέχρι τα μισά της απόστασης!

Αυτή την εφιαλτική πραγματικότητα διαπιστώνει ο αναγνώστης ενός εξαιρετικού κειμένου* που δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» πριν από μία εβδομάδα και το οποίο υπογράφει ο Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς, διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

(Μόνο αν φανταστείς τη σκηνή με τον τυπά να σκάει 660 ευρώ ανά μέτρο, να φτάνει στο φεγγάρι και να ξαναγυρνά καταλαβαίνεις το αναπόφευκτον του ηχηρού, μεγαλοπρεπούς φαλιμέντου που θα ρίξει η χώρα. Εκτός αν μειωθεί δραστικά το χρέος - κάτι που απαιτεί ικανή και ισχυρή πολιτική ηγεσία.)




http://www.dimokratianews.gr/content/80686/fesi-apo-ti-gi-sti-selini

«ΛΕΗΛΑΣΙΑ» ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

Γράφει ο
Αλκιβιάδης Κ. Κεφάλας
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών


Αφαιρούνται χρήματα από τον λαό, ώστε το χρέος να εξοφληθεί από δήμευση  της ιδιωτικής περιουσίας του

Για να κινηθεί η οικονομία απαιτούνται, αφενός, να λειτουργούν στον μέγιστο δυνατό βαθμό τα μέσα παραγωγής και, αφετέρου, να ακολουθείται η διαδικασία άμεσης διάθεσης των προϊόντων μέσω του χρήματος, που αποτελεί το βασικό εργαλείο ενεργοποίησης της οικονομίας. Η στέρηση από τους πολίτες του «μέσου», καθώς και η αφαίρεση του «εργαλείου» οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή.

Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο, σχετική με το ύψος του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, θα αποκάλυπτε το ποσό των 330 δισ. ευρώ, αυξανόμενο κατά περίπου 1.000 ευρώ το δευτερόλεπτο. Ο ευκολότερος τρόπος κατανόησης του αστρονομικού μεγέθους του χρέους είναι να πραγματοποιήσει κάποιος ένα νοητικό πείραμα, με το να τοποθετήσει τα 500.000.000 των Ευρωπαίων πολιτών σε απόσταση ενός μέτρου τον έναν από τον άλλον και να αποπειραθεί να χορηγήσει το αναλογούν ποσό του χρέους στον καθέναν ξεχωριστά, διασχίζοντας έτσι και πληρώνοντας όλη την ανθρώπινη αλυσίδα, μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Το πρώτο δυσάρεστο γεγονός που θα διαπίστωνε ο υποθετικός εκτελεστής του νοητικού πειράματός μας είναι ότι θα έπρεπε να διανύσει μιάμιση φορά την απόσταση μεταξύ Γης και Σελήνης, ώστε να μπορέσει να πληρώσει το σύνολο των συμμετεχόντων. Το δεύτερο δυσάρεστο γεγονός συνίσταται στο ότι θα έπρεπε να χορηγήσει σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη το χρηματικό ποσό των 660 ευρώ. Αραγε, υπάρχει λογικός άνθρωπος στον κόσμο που πιστεύει ότι είναι δυνατόν να εξοφληθεί αυτό το ασύλληπτο σε μέγεθος χρηματικό ποσό από ένα σύνολο 11.000.000 ανθρώπων, το οποίο είναι οικονομικά ενεργό μόλις κατά το 1/4; 

Στο παγκόσμιο και ελεύθερο σύστημα παραγωγής προϊόντων, ένας τόνος ελαιολάδου και ένας τόνος βιομηχανικών προϊόντων κοστίζουν 3.000 και 20.000 ευρώ, αντίστοιχα, ενώ ένας τόνος προϊόντων υψηλής τεχνολογίας αποτιμάται από 1.000.000 έως 100.000.000 ευρώ. Αραγε, υπάρχει και σε αυτή την περίπτωση κάποιος λογικός άνθρωπος που θα πίστευε ότι μια χώρα, η οποία εξάγει σχεδόν αποκλειστικά αγροτικά προϊόντα, θα μπορούσε να εξοφλήσει, έστω στο μακρινό μέλλον, το αστρονομικό ποσό του χρέους της μέσω της παραγωγής και της πώλησης αγροτικών προϊόντων και της παροχής υπηρεσιών χαμηλής έντασης;

Μέσα σε αυτό το ζοφερό αριθμητικό τοπίο, πώς θα μπορούσαν, άραγε, να ερμηνευθούν πολιτικά η αφαίρεση των χρημάτων των πολιτών μέσω του περιορισμού της κυκλοφορίας του χρήματος και η ταυτόχρονη συρρίκνωση των μέσων παραγωγής μέσω της άλογης φορολογίας, καθώς και η πολιτική πράξη της επιβολής επιλεκτικού φόρου στην ελληνική μπίρα και στο ελληνικό κρασί, έχοντας εξαιρέσει ταυτόχρονα τα αντίστοιχα προϊόντα άλλων ευρωπαϊκών χωρών; Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, ένας πολίτης να μην καταλήξει στο λογικό συμπέρασμα ότι σκοπίμως η κυβέρνηση αφαιρεί από τον λαό και τα εργαλεία (χρήματα) και τα μέσα της επιβίωσης (παραγωγή), ώστε να εξοφληθεί το χρέος μέσω της δήμευσης της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών και της σταδιακής εκχώρησής της στους δανειστές;

Σε αυτό το λογικό συμπέρασμα, άλλωστε, συμφωνούν και οι αρμόδιοι πολικοί παράγοντες του κυβερνώντος κόμματος, δηλώνοντας -άνευ ουδενός συνειδησιακού κωλύματος- ότι «η υπερβολική φορολόγηση της αστικής τάξης αποτελεί μια συνειδητή πολιτική πράξη και επιλογή». Αυτό που δεν δήλωσαν, όμως, οι «σοφοί» πολιτικοί είναι ότι το κόστος του νέου δανεισμού θα προστεθεί στο σημερινό τοκοχρεολύσιο των 18 δισ. ευρώ ετησίως, επειδή τους είναι εντελώς αδιάφορο το ποιος θα πληρώσει αυτά τα δυσθεώρητα χρέη... Η εξουσία και η πολιτική, άλλωστε, πάντα εξέρχονται ζάπλουτες μέσα από τις οικονομικές κρίσεις..

http://www.dimokratianews.gr/content/80332/leilasia-ploytoy-kai-meson-paragogis