Ο πρώτος Έλληνας Eβραίος το 300-250 πχ που αλλου??? ΣΤΟΝ ΩΡΩΠΟ

Για οσους δεν με πιστευαν οταν τους ελεγα οτι η πρωτη αναφορα για Εβραιο στην Ελλαδα προερχεται απο τον Ωρωπο,και τους το ειπα και τσαμπα ,ουτε καφε δεν κερασαν!!!!!!!




Οι Εβραίοι της Ελλάδος
Σύντομο ιστορικό για τις Ισραηλιτικές Κοινότητες στην Ελλάδα

Η πρώτη μαρτυρία περί εγκαταστάσεως Εβραίων στην Ελλάδα βρίσκεται σε επιγραφή του 3ου π.Χ. αιώνα που κάνει λόγο για κάποιον Εβραίο από τη Βοιωτία, με το όνομα Μόσχος Μοσχίωνος. Η επιγραφή βρέθηκε στον Ωρωπό και χρονολογείται μεταξύ του 300-250 π.Χ.

Φαίνεται ότι οι πρώτοι αυτοί Εβραίοι, ή τουλάχιστον μέρος αυτών, ήταν σκλάβοι που πουλήθηκαν στην Ελλάδα από τους γειτονικούς λαούς, εχθρούς - κατακτητές της Ιουδαίας, από την οποία έφθασαν στην Ελλάδα αρχικά μέσω της Κύπρου, Ιωνίας και των νησιών του Αιγαίου. Μεταξύ των Εβραίων αυτών αναφέρεται ότι ήρθε στη Σπάρτη, την εποχή του Αντιόχου του Επιφανούς, και ο αρχιερέας Ιάσων ο Γ'.

για περισσοτερα επισκευθειτε την σελιδα του Κεντρικου Ισραηλιτικου Συμβουλιου στην χωρα μας.

http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=362&Itemid=74 




Γνωρίζουμε οτι στην Ελλάδα έχουμε την παλαιότερη συναγωγή του κόσμου στη Διασπορά στη Δήλο, οτι έχουμε την κοινότητα των Ρωμανιώτων η οποία διατηρεί τις ρίζες της από την ελληνιστική εποχή αλλά ποιος ήταν ο πρώτος Έλληνας Eβραίος ;

Σε αυτό το ερώτημα η, μέχρι σήμερα, απάντηση βρίσκεται σε μια επιγραφή που βρέθηκε στο Αμφιάρειο, ένα ιερό αφιερωμένο στον ήρωα Αμφιαράο και εθνικό ιερό της πόλης του Ωροπού, μια πόλης μεταξύ Αθήνας και Βοιωτίας.

Σε αυτό το ιερό μια παλαιότερη επιγραφή κέρδισε το ενδιαφέρον του καθηγητή Μήτσου και την οποία δημοσίευσε το 1955 – σε αυτήν διαβάζουμε, (εδώ το αρχαίο κείμενο):Μόσχον Φρ[υνίδας …]

τον και είναι ελεύθερον μη[δενί μηδ]έν
προσήκοντα˙εάν δε τι πάθηι Φρυνίδας
προτού τον χρόνος διεξέλθειν, ελεύθερος
άπετω Μόσχος, ούν αν αυτός βούληται.
Τύχηι αγαθήι. Μάρτυρες Αθηνόδωρος
Μνασικώντος Ωρώπιος, Βίοττος Ευδέκου
Αθηναίος, Χαρίνος Αντιχάρμου Αθηναίος,
Αθηνάδης Επιγόνου Ωρώπιος, Ίππων Αισχύ-
λου Ωρώπιος. Μόσχος Μοσχίωνος Ιουδαίος
ενύπνιον ιδών προστάξαντος του θεού
Αμφιαράου και της Υγιείας, καθά συνέταξε
ο Αμφιαράος και η Υγίεια εν στήλης γράψαντα
αναθείναι προς τωι βωμώι.

Ο Φρυνίδας θα ελευθερώσει τον Μόσχο και θα εξαρτάται από κανέναν. Εαν όμως κάτι πάθει ο Φρυνίδας πριν ο χρόνος περάσει, άσε τον Μόσχο ελεύθερο να πάει όπου αυτός επιθυμεί. Καλή τύχη. Μάρτυρες ο Αθηνόδωρος γιος του Μνασίκων Ωρώπιος, ο Βίοττος γιός του Ευδέκου Αθηναίος, ο Χαρίνος γίος του Αντίχαρμου Αθηναίος, ο Αθηνάδης γιος του Επίγουνου Ωρώπιος και ο Ιππων γιος του Αισχύλου Ωρώπιος. Ο Μόσχος γιός του Μόσχου Ιουδαίος έχοντας το δει κατά την διάρκεια του ύπνου του υπό την προσταγή του θεού Αμφιαράου και της Υγείας, που (τον) πρόσταξαν να το γράψει σε μια στήλη και να το αναθέσει στον βωμό.


Με άλλα λόγια ο Φρυνίδας, (ένας Βοιωτός ίσως όπως υποδηλώνει το όνομα), υπόσχεται οτι θα απελευθερώσει τον δούλο του Μόσχο, γιό του Μόσχου και Ιουδαίο μετά από την παρέλευση ορισμένων ετών, χωρίς οι κληρονόμοι του να διαθέτουν κληρονομικό δικαίωμα πάνω του και μάρτυρες είναι 2 άνδρες από την Αθήνα και 3 από τον Ωροπό. Η επιγραφή απελευθέρωσης είναι σπάνια για τα δεδομένα του ιερού του Αμφιαράου και ο Μόσχος φροντίζει να διευκρινήσει οτι ο ίδιος ο θεός Αμφιαράος και η Υγεία τον επισκέφτηκαν στον ύπνο του και τον πρόσταξαν να αφιερώσει αυτή την στήλη. Από αυτό υποθέτουμε οτι ο Μόσχος ακολούθησε το πλήρες τυπικό: επισκέφθηκε το ιερό, έκανε την θυσία, πλήρωσε την αμοιβή στον ιερέα και κοιμήθηκε στον ναό ελπίζοντας (;) σε μια θεόπνευστη συμβουλή που του ήρθε κατά την διάρκεια του ύπνου.

Η χρονολόγηση της επιγραφής βασίζεται στο κείμενο αλλά κυρίως στην μορφή των χαρακτήρων που μας επιτρέπουν να την τοποθετήσουμε με σιγουριά μεταξύ300 και 250 ΠΚΕ (απαρχές ελληνιστικής εποχής) – σε αυτό το συμπέρασμα συμφωνούν τόσο οι έλληνες αρχαιολόγοι, όσο και οι ξένοι. Ενα ακόμα θέμα ανακύπτει με το αν το «Ιουδαίος» αποτελεί υποδηλωτικό του χώρου προέλευσης ή εθνοτικής καταγωγής. Ολες οι μελέτες που διάβασα, (Μήτσος, Lewis, Robert, Cohen*), συμφωνούν οτι στη συγκεκριμένη εποχή ο όρος είναι απίθανο να υποννοεί οτιδήποτε άλλο εκτός από ότι ο Μόσχος ήταν εθνοτικά Ιουδαίος – αντίθετη άποψη δεν βρήκα κάπου.

Ο Μόσχος εμφανίζεται πλήρως ενσωματωμένος στην κοινωνία της εποχής, με ελληνικό όνομα όπως και ο πατέρας του, ενώ δεν διστάζει να προσφύγει σε ξένους θεούς. Μπορεί ίσως να μας κάνει εντύπωση αλλά αν αναλογιστούμε οτι μέχρι πρόσφατα τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες δεν είναι σπάνιο να υπάρχει μια ώσμωση – άλλωστε παρόμοια συγκρητισμικά φαινόμενα υπήρξαν κοινά και αργότερα, (οι σαμαρείτες ισραηλίτες της Δήλου, οι ιουδαϊζοντες εθνικοί κα). Η σημασία της επιγραφής δεν είναι καθαρά φιλολογική, αντίθετα μας επιτρέπει να τεκμηριώσουμε απτά με την φυσική παρουσία ιουδαίων την έκρηξη των επαφών μεταξύ Ιουδαίας και του κυρίως ελλαδικού χώρου, με πλέον εντυπωσιακό παράδειγμα την αδελφοποίηση του βασιλείου της Ιουδαίας του αρχιερέα Ονία με το κράτος-πόλη της Σπάρτης του βασιλέα Αρέα .


https://abravanel.wordpress.com/2010/03/07/the-first-greek-jew/